NEVSAL ELEVLİ/ LONDRA- Mario Frangoulis, dünyaca Ünlü bir tenor; alçakgönüllü, güleryüzlü…Ayrıca Fazla yardımsever; genç müzisyenlerin elinden tutuyor, onlara her türlü takviyesi veriyor. Yan yana geldiğinizde karizmatik, konuşkan ve etkileyici olduğunu da anlıyorsunuz. Sahnede ise birden devleşiyor. Mükemmel sesiyle dinleyicilerini hem duygulandırıyor hem heyecanlandırıyor. Pavarotti’nin tahtına layık gösteriliyor Frangoulis. ancak onu karşılığı Fazla net: “Ben Mario olmak istiyorum” diyor. Mevzu Türkiye ve Türkler olunca heyecanlanma sırası ona geliyor. Türkleri Fazla sevdiğini söylüyor. Türk müzisyen ve orkestra şeflerinin süper olduğunu ekliyor. meşhur tenor “İyi komşu olmalıyız” dileğini tekrarlıyor. Sinema üzere bir hayat kıssası Mevcut Frangoulis’in. Bir ortaya gelip bu sinema üzere hayatı, müziği ve Ege’nin iki yakasındaki iki arkadaş kültürü konuştuk.
*Çocukluğunuzdan başlayalım. Zimbabve’de doğdunuz. Öyküyü anlatır mısınız?
Büyük Aka babam Kasos Adası’nda kaptanmış. Ailesini alıp Afrika’ya gitmiş. Babam ve iki kardeşi Zimbabve’de doğmuş. O zamanki ismiyle Rodezya. Babam annemle evlenmeden Evvel evliymiş. Sonra annemle evlenmiş ve iki oğlu olmuş. Ben dört yaşındayken Yunanistan’a geldik.
*Hüzünlü bir çocukluk geçirdiğiniz gerçek mu?
Evet dokunaklıydı. Afrika’dan anneannemi görmeye geldik. Bir gün mutfaktaydık. Annem “Dükkâna gidiyorum” dedi, ağabeyim de onunlaydı. Geri dönecekler diye bekledim ancak gelmediler. Kimse beni ruhsal olarak buna hazırlamamıştı. Annem, teyzeme beni bir iki ay sonra gelip alacağını söylemiş. Dört Yıl sonra geldiler. Beni teyzem Lula ve eniştem George yetiştirdi. çok sevgi dolu büyüttüler. Her yere götürdüler; tiyatro, sinema, konserler… Atina’da okula başladım.
*Sesinizin hoşluğunu ve yeteneğinizi nasıl keşfettiniz?
Afrika’da Mario Lanza’yı duymuştum. Dört buçuk yaşıma kadar onun hayranıydım. Babam klasik müzik Fazla severdi ve düzgün piyano çalardı. Piyano konutumuzun alt katında oturma odasındaydı. Piyanoda babama eşlik etmeyi severdim. Her Vakit sesim Fazla yüksekti. Ufak yaşlarda bile tenor üzere söylerdim. Radyo ve plak dinlerdim. ancak hiç müzikçi olacağımı düşünmemiştim. Yalnızca müzik söyleyen biriydim.
*Sonra hayatınıza keman mı girdi?
Bir gün teyzem “En sevdiğin müzik aleti ne?” diye sordu. Keman olduğunu söyledim. O da bana “Keman müzik aletlerinin kralı” dedi. Ben bu yorumun üzerine “Tamam artık ben de kral olacağım” dedim ve keman öğrenmeye başladım. Konservatuara girdim. Ruhum, kulağım ve kalbimle çalıyordum. Teknik falan yoktu bende, lakin dersleri geçebilecek kadar. 14-15 yaşıma geldiğimde uygun bir kemancı olmuştum. Keman çalabilmek beni yeterli bir müzikçi yaptı. Bunu artık anlıyorum.
*Birçok ülkede konserler verdiniz. İzleyicileri karşılaştırırsanız ne söylerseniz haklarında?
Asya’da örneğin Çin, Japonya, Tayvan’dakiler Fazla heyecanlı. Ve Olağan Yunanistan ve Türkiye’de dinleyiciler Fazla tutkulu. Bunu hissedebiliyorsunuz.
*Türk dinleyiciler hakkında ne derseniz?
Yunanlılara Fazla benziyorlar. Birebir his, His ve tutkuya sahipler. Hatta Türkler biraz daha abartılılar ve ben, bu dramayı seviyorum. Yakın dostlarımın kimileri Türk. O kadar benziyoruz ki. İstanbul’a birinci Defa Yunan ve Türk müzisyenlerin olduğu bir konser için gelmiştim. Beş bin Benlik konserin biletleri Fazla kısa vakitte tükenmişti.
‘Efes’te Yunan trajedisi oynamak isterim’
Oyunculuk da yaptınız. Geri dönmek ister misiniz?
Oyunculuk benim birinci yaptığım işti. Daima oyuncu olacağımı düşünmüştüm. Drama okulunda keşfettiler beni. çok gençtim, Biricik başıma müzik söyletirlerdi ancak kendimi hiç müzikçi olarak düşünmedim. Maria Callas, Placido Domingo, Leyla Gencer’i dinlerdim, Fazla beğenirdim ve benim için müzikçi onlardı. Benim onlar üzere olmam Mümkün değildi. Alelade bir müzikçi olmak istemezdim. En düzgünü olabilmeyi isterdim. Bu yüzden kendimi oyunculuğa verdim. Lawrence Olivier en Fazla sevdiğim aktördü. Ve Marlon Brando… Brando yeni bir Devre oyunculuğu sergiliyordu. Onun oyunculuğu Fazla yüksek sesli değildi fakat Fazla Çağdaş ve tazeydi.
*Oynamak istediğiniz bir rol Mevcut mı?
Yunan tarihi tiyatrolarında, Türkiye’de Bergama Efes’te Yunan trajedilerini Türklerle Bir arada sergilemek isterim.
*Sizi Pavarotti’nin tahtına layık görüyorlar…
Kimse onun tahtına oturamaz. Onu hiç unutamam. Bana karşı Fazla Cömert ve samimiydi. Sesimin Fazla hoş olduğunu söyledi ve bu bana Fazla ilham verdi. lakin ben Mario olmak istiyorum. Ondan Fazla şeyler öğrendim ancak kendim olmak isterim.
*Ya siyaset? Mevcut mı siyasilere bir bildiriniz?
İki Ulus ortasındaki barışı korumalıyız. arkadaş olmalıyız. Ege denizinin etrafındayız. Komşuyuz. Birbirimizi sevmeliyiz. Ve uzaklardan karışanlara müsaade vermemeliyiz.
Yorum Yok