EFNAN ATMACA- Her yeni yılda hepimiz bir ‘yapılacaklar listesi’ hazırlarız. Geçmişimizin muhasebesini yapar, tabiri caizse hayatımızı paka çekeriz. Elbette pek Fazla soru takılır aklımıza. Bir Lahza farklı olsaydı bugün hangi noktada olurduk, tartışırız dururuz içimizde. Mario Levi yeni romanı “Ayçiçekleri Her Gece Bir Yalnızlığa Bakar”da bir ucundan bu mevzuyu ele alıyor. Roman, “Teğet Geçen Hayatlar” isimli üçlemenin birinci kitabı. İsminden anlaşılacağı üzere birbirine uğramadan süren hayatların izini sürüyor Levi bu kitapta. İnsanların bahtlarını değiştiren ‘o an’lara uğruyor Levi. Ve görünmezlik gücüne sahip bir muharririn anlattıklarından öğreniyoruz yaşananları.
*Kitaba başlar başlamaz Fazla heyecanlandım. Zira daima görünmez olmayı ve yaşananları sansürsüz izlemeyi istemişimdir. Siz bu mevzuyu nasıl seçtiniz?
İhtimali kulağıma fısıldayan bendim Aka olasılıkla. Neden? Bu türlü bir hayalin peşinden yıllarca gittiğimden mi? Yalnızca sormakla yetineceğim lakin bunu yapmam bile manalı, farkındayım. Asıl istediğimse her yere ve her yaşanana hâkim müellifin parodisini yapmaktı galiba. İlahi müellif nazar açısının çoktan öldüğüne inanıyorum.
*Aynı vakitte bir lanet mi pekala bu? Zira kitabın ilerleyen sayfalarında görüp de müdahale edememenin verdiği ezadan dem vuruyorsunuz.
Elbette bir lanet! ayrım etmişsinizdir, bunu birkaç Defa Anlatım etmeye çalıştım da. Kendimi tekrar edeceğimi bilerek. Ehemmiyeti yoktu. Anlatanın takıntıları vardı aslında. çok bilmek birçok yol açar elbette. Bunun için yıllarca uğraş verdim. Hâlâ veriyorum. Fakat bildikleriniz, görebildikleriniz sizi yalnızlıklara da sürüklemez mi bazen? Hele bir de içinizdekileri ortaya dökemiyorsanız, lisana getiremiyorsanız.
*Kitapta “Herkes yaşayabileceğini yaşıyordu” diyorsunuz. Hayatımızın ne kadarını değiştirebilme bahtımız Mevcut sizce? Bir nevi yazgısı mi sorguluyoruz burada?
Birey olma savaşından Laf etmeye çalıştım burada. En güç savaşımız. Bildiklerimizden farklı. Silahlarımız tarihimizin bize verdikleri ya da bizden aldıkları. Daha hakikat bir hayat yaşayabileceğimize inanmak için değiştirmeye çalıştıklarımız… Bedeller ödeyerek… Neyi, ne kadar değiştirebiliyoruz? Herkesin yanıtı farklı. Denemeden bilemezsiniz ki…
*Kitapta hafıza kavramı da öne çıkıyor. Zira Yine kitapta kimsenin geçmişini sistemli bir öykü biçiminde anlatamayacağını söylüyorsunuz. Hafızamız mı bizi yanıltıyor yoksa bizler mi kıssaları tahrif ediyoruz?
Bellek dediğimiz karmaşık oyunlarla yüklü. Bazen Vakit birtakım yaşadıklarımızı bir saplantı hâlinde hatırlıyoruz. Bir geçmişi Daimi bugüne taşıma hâli. Birçok bağlantının altını oyan bir duruş. Bazen Vakit da yaşananları unutmayı tercih ediyoruz. Kimi derin tasalardan kurtulmak için mi? Mümkün. Yalnız neresinden bakarsanız bakın, bütün hatırlananları kendimize nazaran, istesek de istemesek de değiştiriyoruz. Öykülerimiz de içimize bu türlü yazılıyor.
*Kaçırdığımız bir an, teğet geçen bir insan, farkında olmadığımız bir Hadise aslında hayatımızın farklı bir istikamete evrilmesini sağlıyor. Bu gerçeği bilmek ya da yüzleşmek neleri değiştirmeli insanın his dünyasında sizce?
Bazı gerçekleri gerektiği üzere görmek, gördükten sonra da taşımak kolay değildir. Hayatı fakat bu türlü daha güzel tanıyabiliyoruz lakin. Soru şu: Yaşamak ve kaybetmek mi, hiç yaşamamak ve neyi kaybettiğinin farkına varmamak mı?
“Anlatanın kıssası daima devam edecek”
*Romanda güya iki kitap Mevcut üzere. Bir taraftan kahramanların yaşadıklarını takip ederken öteki yandan muharririn izlenimlerini okuyoruz. Neydi sizi bu farklı teknik ve üsluba yönelten?
Çok yerinde bir tespit! İki kitap Mevcut nitekim. Muharririn, daha hakikat bir tabirle de muharrir adayının yaşadıkları, kendi içinde bir Öbür öykü, bir Öbür kitap… Bilseniz daha ne Fazla yaşadığı vardı. Kahramanların öyküsünü gölgelemesin diye, bağrıma taş basarak anlatmaktan vazgeçtim! Anlatmayı erteledim, diyelim. ancak muhakkak mi olur, bakarsınız bir gün onu da anlatırım. Her kitabın bir vakti var.
*“Ayçiçekleri Her Gece Bir Yalnızlığa Bakar”, “Teğet Geçen Hayatlar” isimli üçlemenizin birinci kitabı. Bu kitapta bir nevi insanlık panoramasına şahitlik ediyoruz. Devamında da tıpkı kahramanlarla mı ilerleyeceğiz? Nasıl sürprizler olacak?
Günümüzde yaşananlara dair bir panorama… Yeni ciltlerde yeni kahramanlar olacak. Bu ciltte anlatılanlarsa yalnızca birkaç anlığına karşımıza çıkabilir. Tahminen bir metroda, bir kafede, çarşıda pazarda… Hepsini bir yerde buluşturacağım eninde sonunda. lakin onlar bunun farkında olmayacaklar. Bunu yalnızca biz görecek ve bileceğiz. Anlatanın hikâyesiyse daima devam edecek. Bakalım ne vakit, nereye kadar?
Yorum Yok