Melisa Vardal – Bir pazar günü, hava artık kararmış, dışarısı soğuk hatta tahminen de karlı, içeride Biricik bir odada soba yanıyor, siz yanında oturuyorsunuz. Burnunuzda mandalina kokusu, aileniz ve hiç kapanmayan televizyonun sesi yanınızda… istek Yalçın’ın “Zaman Yolculuğu” başlıklı standı sanatseverleri hoş anılarla dolu geçmişe götürüyor. Yalçın, Ankara’daki Ziraat Bankası Kuğulu Sanat Galerisi’nde açtığı stantta “zaman” kavramını irdeliyor. Omo deterjan kutusu, Ülker çikolatalı gofret, çevirmeli telefon üzere objelerin izdüşümünü keten üzerine işleyen sanatçı Einstein’ın izafiyet teorisinden beslendiğini söyleyerek, “Aslında ‘zaman cisimle, cisim vakitle vardır’; kısaca vakit, objeler üzerinden somutlaşıyor ve Mevcut ediyor kendini” diyor. Geçmişin kayıp ya da kaybolmaya Çehre tutmuş kesimlerini sanatseverlerle buluşturan Yalçın, standında sanatseverleri hatıralarını yine keşfetmeye Davet ediyor.
Kadim materyal
Pandeminin ilk günlerinden bu yana üzerinde çalıştığı heykel ve tablolardan oluşan stantta Yekün 49 eser yer alıyor. Stantta Yalçın’ın Londra’dan dönüşünün Çabucak akabinde keşfettiği ve üç Yıl boyunca üzerine çalştığı keten ayrıntısı Çabucak dikkat çekiyor. Londra Sanat Üniversitesi’nde fotoğraf master’ı yaparken tanıştığı ve birinci kullanmasından itibaren vurulduğunu söylediği keteni Yalçın, “Beni Fazla yeterli yansıtan kadim bir materyal” kelamlarıyla tanımlıyor. Asırlardır kullanılan keten sayesinde geçmişle bağlarını güçlendiren Yalçın’ın standı yeniyle eski ortasında bir köprü kuruyor. Yalçın bu köprü üzerinde yürüyen ziyaretçilerinden Farklı Geri dönüşler de alıyor. Sanatçı standı ile ilgili niyetinin dışında gelişen bu dönüşlerden bahsederken “Nüktedan ve minimalist bir üslupta tuvale iz düşümü olan bu objeler, geçmişle bir yüzleşmeye veyahut bir travma çözümlemesi işine girişmiyor elbette lakin sanatseverlerden bu istikamette de Değişik Geri bildirimler alıyorum. Yedi Kuşak ailemizin travmalarını temizlemekle görevlendirilen nesil olarak -bu Uzaklık Fazla tanınan bir aktivite biliyorsunuz- benim standımda de geçmişiyle, çocukluğuyla yüzleşme yaşayan ziyaretçiler oluyormuş” diyor.
Diskette yazanlar…
Yalçın stantta bulunan eserler ortasında geçmişle bağı en Güçlü kuran çalışmasının disket olduğunu söylüyor: “Ev tipi bilgisayarların, internetin yeni yeni hayatımıza girdiği Devre ortaokul, İdadi yıllarıma denk geliyor. Bir de disket vardı ki, notlarınızı görselleri aktarıp, bilgisayar dışına da çıkarabiliyordunuz. Teknolojiye çabuk adapte olan kimi erkek arkadaşlar, kâğıt yerine diskete ilan-ı aşk edip arabulucuyla iletiyordu o vakitler… Bana da Ufak bir Talebe ‘Dilek abla, Sinan ağabey gönderdi bunu sana’ diye üstünde istek Yalçın’a yazan bir disket getirdi. Fellik fellik bilgisayar aradım okulda. Bir bilgisayar bulup baktım. ancak maalesef açılmadı disket. Bozulmuş. Yani o evrakta yazılanları hiç bilemedim. Aka ihtimalle okuyup umursamadığımı sandığı ve utandığı için, Sinan’dan da bir daha ses çıkmadı. Şu Lahza dijitale, dijital sanata güvenmememin temelini atmış olabilir bu olay.”
Yorum Yok