Seray Şahinler – Türkiye’nin göz bebeği yerlerden, müsamahanın kenti, medeniyetlerin buluşma noktası Hatay için artık hiçbir şey eskisi üzere olmayacak… Dünya tarihinin en Değerli kentlerinden olan Hatay sarsıntılarda Aka yıkıma uğradı. Binlerce şahıs hayatını kaybetti, on binlerce bina, tarihî Bina yerle bir oldu. Hataylı müellif Serhan Kurşun, zelzeleden Fazla kısa bir mühlet Evvel yayımladığı romanı “Garaz”da Hatay’a nihayet Defa baktı tahminen de… Kurşun’la iki kardeşin hayatıyla kesişen, mitoloji ve tarihi referanslarla dolu bir Hatay panoraması olan romanını konuştuk…
“Garaz” birinci romanınız… ‘Tüm vakitlerin şehri’ Hatay’da geçen bir serüven. Hatay’ın romanınızdaki kıymeti neydi?
Yarattığınız karakterler ne kadar güçlü, kurgunuz ne kadar heyecan verici, lisanınız ne kadar edebî olursa olsun Şayet Hatay’dan bahsediyorsanız bu mistik ve tarihî coğrafyanın önüne geçemeyeceğinizi bilmelisiniz. Bu yüzden “Hatay bu romanın başkahramanıdır” diyebiliriz.
Yaşadığımız müthiş zelzeleden kısa bir mühlet Evvel Aka bir Dilek ve heyecanla yayımlanan; bütün vakitlerin paylaşılamayan kenti Hatay’ı, tarihini, narenciye bahçelerini, topraklarını, insanlarını, kiliselerini, mescitlerini, havralarını anlattığım bu roman, yıkımdan Evvel çekilen nihayet bir fotoğraf üzere Üzüntü bir tevafuk oldu. Romanın bir sayfasında, roman karakterlerinden Zahit’in yaşadığı duygusal sarsıntıyı Anlatım edebilmek için şöyle bir Tümce kullanmıştım, “Hatay Hatay olalı bu türlü bir Zelzele görmemişti.” Bundan sonra hiçbir müellifin bu türlü bir Tümce kuramayacağı gerçeği bana azap veriyor.
Romanda birçok sıkıntıya temas ediyorsunuz, aşk da Mevcut toprak problemi de… Geçmiş, bugün, tarih, mitoloji… “Garaz”ın daveti nedir?
Garaz, birine karşı kötülük etme isteğidir. Ademoğlu; rüzgârı kesecek bir ağaç dikmeye, bir korunak örmeye çalışırken bir de bakarsın fırtına üzere esmeye, yıkıp geçmeye başlar. Hırslarına, dileklerine, öfkesine Mağlup düşer. İster defne yaprağından taç yapsın başına melekler, ister akşama kadar niyet bozsun şeytanlar, ayrım etmez, yeterliliğin sahibi de berbatlığın sahibi de insandır. “Garaz”ın kelamı ve daveti; ismine dünya denilen bu gezegende acı, gözyaşı, yıkım, Cenk varsa sebebi insanoğlunun kötülük etme isteğidir.
Romanda Hatay’ın birçok hoş noktasına seyahat yapıyoruz… çok acıdır ki bahsi geçen yerleri anınca bugün akla Aka bir yıkım fotoğrafı geliyor… Hatay’ın yer hafızasını nasıl kuvvetli tutabiliriz sizce?
Maalesef bu türlü bir Sıkıntı gerçekle karşı karşıyayız. Yer hafızasını kuvvetli tutabilmek için kâfi seviyede tarih, kültür ve ahlak hafızalarına da gereksinimimiz var. örneğin şu anda aklıma birinci gelen, romanda da sıklıkla bahsettiğim, Habib-i Neccar Cami, 11. YY’da inşa edilen hem Müslümanlar hem de Hristiyanlar tarafından ziyaret edilen, ortak dinî bir yerdir. Sarsıntıda Önemli manada ziyan gördü, minaresi yıkıldı. Ancak enkaza bakan biri, az Evvel bahsettiğim hafızaların tümüne sahipse yerle bir olan hazireleri, yıkılan kesme taş duvarları, parçalanan ahşap kapının oymalarını, çöken tavandaki süslemeleri ve artık yerinde olmayan poligonal gövdeli, ahşap şerefeli minareyi yerli yerinde görebilir. Bu araştırmak, okumak, bilmek kültürüne, tarihine, bedellerine sahip çıkmak ve onları ne kıymetine olursa olsun müdafaaya çalışmakla ilgili bir durumdur. Artık bilimin ehemmiyetini tartışmamamız gereken bu yüzyılda, bilimsel onarımların yapılması gerekmektedir. Şayet bir gün o enkaza baktığımızda yalnızca Enkaz görüyorsak işte o gün hafızamızı kaybettik demektir. Lakin şu anda binlerce can kaybımız, binlerce yaralımız, konutu, Amel yeri yıkılan binlerce insanımız varken birinci önceliğimiz o insanların bir Lahza Evvel sağlıklı ve muteber Ömür şartlarına erişmesini sağlamak olmalıdır.
‘Çaresiz ve yalnız’
Depremde kaybettiğiniz yakınlarınız oldu mu? Nasıl hissediyorsunuz 6 Şubat’tan beri?
Depremin üçüncü günü amcama, dördüncü günü eşine ulaşabildik lakin geç kalmıştık. Bu ailemiz için Aka bir acıydı. İkinci dereceden akrabalarımızı, dostlarımızı, arkadaşlarımızı kaybettik. Sonra bütün Türkiye üzere tanımadığımız binlerce insan için Yas tuttuk. Nasıl mı hissediyorum? Biraz aldatılmış, biraz çaresiz, biraz yalnız. Ama umutlu…
“‘Geri döneceğiz’ demek, tıpkı vakitte ‘Biz artık gidiyoruz’ manası taşıyordu”
“Umudunu yitirme, Geri döneceğiz Hatay” başlıklı o duvar yazısı hepimizi Fazla etkilemişti. Siz ne hissetiniz yazıyı görünce?
Buradaki his yoğunluğunu Anlatım etmek kolay değil. Bu duvar yazısını yazanların ve onu okuyanların hissettiği İçten hislerden asla Kuşku etmiyorum. Lakin birinci gördüğümde kendime bile itiraf edemeyeceğim bir kaygıya kapıldım. “Geri döneceğiz” demek, tıpkı vakitte “Biz artık gidiyoruz” manası taşıyordu ve o anki psikoloji ile bölgenin gerçek sahipleri tarafından terk edilmemesi gerektiğini, bunun tehlikeli sonuçlar doğurabileceğini düşünmüştüm.
Böyle düşünmem de “Garaz”ın anne fikri tesirli olmuştu. Zira coğrafik bölgenin Çehre yıllardır paylaşılamaması ve türlü gölge oyunlarına sahne olması romanımın da anne fikrini oluşturuyordu.
Yorum Yok