Müjde Işıl – 2010’da düzenlenen Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’nde izlediğimiz “Press” sineması, ‘90’ların Güneydoğu’sunda gazetecilik yapmaya çalışanların güç dünyasını perdeye getirirken genç bir Yetenek ile tanıştırmıştı bizi. Sinemada getir götür işlerine bakarken gazeteciliğe de tutkuyla bağlanan ‘acemi’ rolündeki Aram Dildar, “Press”in yıldızı oluvermişti. Antalya’dan Behlül Kol Heyet özel Mükafatı, sonraki sene de Ankara’dan ümit Veren Erkek Oyuncu Mükafatı ile dönen Dildar’ın oyunculuk mesleğinde nasıl ilerleyeceğini merak ediyorduk. Evet, Dildar oyunculuğa aralıklarla devam etti lakin mesleğini kısa sinemalar üzerine kurarak pek çoğumuzu şaşırttı; yeterli de yaptı.
“Geç Kalışa Hazırlık” isimli kısa sinemasında, geçimini sağladığı taksisini yenilemek isteyen bir adamın trajikomik kıssasını anlattı. Meskende bakım takviyesinden faydalanarak bir otomobil alabileceğini düşünse de bu takviye için babasının hasta olması gerekmektedir. Lakin babası sağlıklıdır. Yalın üzere görünen bu Biçare öyküsünden hem Ümit ve direniş hem de kara mizah çıkaran, etkileyici finaliyle de nokta koyan Dildar, bunu bir üslup olarak benimsediğini ilerleyen vakitte gösterdi. Yeni ve ödüllü kısası “Adres”te bu şeklinin daha profesyonelleşmiş yorumunu izliyoruz.
Kayıp köy
Geçtiğimiz ay İstanbul Sinema Festivali’nde En Âlâ Kısa Sinema seçilen “Adres”, atandığı köyü bulmaya çalışan bir öğretmenin trajikomik kıssasını anlatıyor. Atandığı Yeşilköy, Diyarbakır sonları içindedir lakin yaşlısından gencine, kimsenin bu türlü bir köyden haberi yoktur. Gençler farklı yerleri Tanım ederken etrafın en yaşlısı ise Bellek sorunu yaşadığı için ona yardım edemez. Köy, ulusal Eğitim’in kayıtlarında da yoktur, haritada da. Münasebetiyle öğretmenin atandığı köyü arayışı, minimal bir yol kıssasına dönüşür. Eski püskü arabası, “Geç Kalışa Hazırlık” ile ortak sıkıntı imgesi hâlini alır. Öğretmenin konuştuğu her şahıs ona Yardımcı olmaya çalışır, yani sinemanın Üzücü karakteri yoktur görünürde. Sistemin kendisi, Muallim üzere nicelerini arafta bırakmıştır. Dildar, karakterinin arayışını içeriden ve kanırtarak değil, dışarıdan ve aralı bir gözle anlatır. Finaldeki sürpriz, “Geç Kalışa Hazırlık”taki üzere güleriz ağlanacak hâlimize dedirtir.
Aram Dildar “Adres”te yalnızca öykünün ve sadeliğin gücünden beslenmiyor. Manzara direktörü Emre Pekçakır sayesinde geniş planlarla tematik boşluğu ustalıkla görselleştiriyor. Sinemanın otomobiller sahnesi bu açıdan pek dokunaklı ve tıpkı oranda mizahi. Jacques Tati’den Aki Kaurismaki’ye, birçok ustayı yâd etmemizi sağlayan, Fazla sade lakin Fazla etkileyici bir âna imza atıyor.
Festivallerimizin Ulusal uzun metraj ve kısa sinema yarışlarına baktığımızda, kısa sinemaların uzun metrajlardan daha derin, kuvvetli sinema lisanı kurabildiğini görüyoruz. Aram Dildar imzalı “Adres” de bu üretimlerden biri.
ARAM DİLDAR: “Hikâyenin perdede somutlaşması büyüleyici”
İstanbul Sinema Festivali’nde En Uygun Kısa Sinema seçilen “Adres”in ortaya çıkış sürecini anlatır mısınız?
Bu sinemanın öyküsü 2012 yılında Diyarbakır’da başladı. Diyarbakır tanıtım sineması çekimleri sırasında Kenan Özhal Hocamız bize rehberlik ediyordu. Surları dolaşırken bana Muallim olarak birinci atandığında başından geçen bu öyküyü anlattı. Kıssa Fazla hoşuma gitti ve daima aklımda kaldı. Lakin Devre öyküsü olduğu için benim de sinema deneyimim bunu yapmaya yetmiyordu. Ortadan uzun Vakit geçti ve 2019 yılında öyküyü yapabileceğime dair bir itimat oluştu. O süreçte öyküyü tekrar dinlemek için Kenan Hocaya yine ulaştım ve uzun uzun ondan tekrar dinledim. Teknik problemler yüzünden 2019 yılında sinema yapma serüveni yarıda kalsa da Son 2021 yılında sineması çekmeyi başardık.
13 sene Evvel “Press” sinemasının ödüllü ve ümit veren oyuncusu olarak tanıdık sizi. Sonrasında oyunculuğa devam etseniz de kısa sinema ve direktörlük daha ağır basmış görünüyor.
Oyunculuk yapmaya devam ediyorum aslında ancak bu Fazla ağır bir süreç değil. Ben aslında üniversitede sinema okudum. Hayalim birinci baştan beri direktör olmaktı fakat “Press” sineması ile Bir arada oyunculuk kapısı da açıldı. Bir kıssa Düş etmek ve onu sinemaya aktarmak bana Fazla Aka bir heyecan veriyor. Birinci sinemamı çekip de perdede izlediğimde Fazla şaşırdığımı hatırlıyorum. Öykü bir hayaldi başımda dönen ve somut bir şeye dönüşmesi Fazla büyüleyici bir histi. O şaşırmanın, heyecanımın devam etmesi için direktörlük yapmak istiyorum.
Yönetmenlikte maksat uzun metraj çekmektir genelde. Bu türlü bir planınız Mevcut mı?
Evet, benim de şu Lahza uzun metraj hazırlığım var. Kısa sinema öykülerim de var. İki tipi de Fazla seviyorum lakin kısa sinemanın bir pazar hissesinin olmaması, fonların Fazla düşük olması sebebiyle uzun mühlet bunu yapmak Fazla yorucu. Umarım kısa sinemaya de bir Meydan açılır. Zira teknik kalite olarak Fazla uygun durumda lakin yapılan sinemaların satışı yahut gösterimi sonlu.
Yorum Yok