EFNAN ATMACA- Yepisyeni bir dedektif ve gelecekte ismini Fazla duyacağımız bir müellifle tanışmaya ne dersiniz? “Şevrole Belayir”, Sanem Gonzalez’in birinci kitabı. Polisiye, mizah ve aşkın harmanlandığı kitabın kahramanı Engin alıştığımız karizmatik polislerin bilakis biraz sakar, takıntılı ve maharetsiz üzere görünüyor. lakin hiçbir şey göründüğü üzere değil elbette. Engin’in annesinin yaşadığı mahallenin en fiyakalı arabası kıpkırmızı gıcır gıcır Chevrolet Belair, Belgrad Ormanı’nda terk edilmiş bulunuyor. Otomobilini canı üzere seven Tanju da ortada yok. Ve Amel Engin’e düşüyor. Bu işin içinden ise eski Yeşilçam sinemalarını hatırlatan bir aşk, İstanbul’un değişen kültürü ve Nefes soluğa bir macera çıkıyor. Hüzün ile cümbüşün birebir potada eridiği farklı bir polisiye okumak isterseniz “Şevrole Belayir” biçilmiş kaftan.
*Mizah ile polisiyeyi harmanlayan bir metinle giriş yaptınız yazın dünyasına. Irak üzere görünse de aslında bir ortaya geldiğinde keyfine doyum olmaz ve güç bir ikili mizah ile polisiye. Siz nasıl karar verdiniz bu türlü bir randevuya?
Her ne kadar dışarıya Önemli bir imaj versem de kendimi bildim bileli yaşadığım her şeye eğlenceli tarafından bakmışımdır. “Şevrole Belayir”e başlarken polisiye seyahatine çıkmıştım lakin yol beni mizaha da yönlendirdi; büsbütün doğaçlama diyebilirim. Yazarken Fazla eğlendim. Karakterleri karikatürize etmek Fazla hoşuma gidiyor. Romandan Örnek vereceğim lakin okumayanlar için spoiler olsun da istemiyorum.
*Kitapta sinematografik bir üslup dikkat çekiyor. Günümüz okuyucusunun sürate alışmasından Dolayı mı benimsediniz bu üslubu yoksa sinemaya bir göz kırpış mıydı?
Sinema Fazla İç içe olduğum bir dünya, hem ben hem eşim bölümdeyiz. Doğal olarak tesiri altındayım. Bir sayfada yazdığım her anın kokusu, dokusu hepsi zihnimde canlanıyor hatta roman karakterleri oynuyorlar o anı. Sinematografik bir roman oldu ancak Tekrar bunu da planlayarak yapmadım, içgüdüsel gelişti. “Şevrole Belayir” sinemaya göz de kırpıyor, el de sallıyor. sıra ya da sinemasını hayata geçirmeyi planlıyorum.
*Kitapta akıcı bir polisiye örgü bir yandan devam ederken bir yandan da Yeşilçam tadı geliyor. anne eksende hiç dinmeyen kara sevdalar Mevcut ve bu sevdalar kahramanların yolunu da karartıyor. Günümüzün kısa soluklu aşklarına atıf mı bu uzun uzun süren aşklar?
Günümüze dair hiçbir şeyi sevmiyorum, tıbbi gelişmeler dışında; ona minnettarım. Bunu İzah gereği duydum ne Vakit bu türlü desem “Ortaçağ’da dişin ağrısaydı da görseydin” üzere yorumlar alıyorum. Teknolojinin bu kadar esiri olmayı, her şeyi süratle tüketmeyi ve yerine yenisini anında koymayı gerçek bulmuyorum. Sevginin bu türlü kolay ikâme edilebilir bir şey hâline gelmesi Fazla üzücü. Yana kaydırarak birini hayatınızdan çıkarıp bir yenisini ekleyebiliyorsunuz.
Adalet değerli, manipülasyon tehlikeli
*Romandaki olaylar, şahıslar, parmak bastığınız problemler daima çift taraflı yansıtılmış. Madalyonun iki yüzünü de gösteriyorsunuz…
Yaşanan her olayın, o olayı yaşayan bireyler kadar hikayesi var. Kendi dünyamda da haksızlığı ve belirsizlikleri sevmeyen biriyim. eşitlik hissini Fazla değerli, manipülasyonu tehlikeli buluyorum. özel hayatımda da manipülasyon yapmayı seven beşerlerle Fazla karşılaştım ve bunlara karşı bir kalkan oluşturdum, Yazdığım kitapta da bu hususta titiz davrandım. Bırakalım okuyanlar objektif olarak karar versinler.
Yorum Yok