Müjde Işıl – “Airport”un 1970’lerde başlattığı, ‘80’lerde ZAZ takımının “Airplane!” ile güldürüye evrilttiği hem felaket hem de Güldürü sinemalarının klostrofobik yeri uçaklar için yazılacak yeni bir kıssa kaldı mı? Geçen sene bizde de gösterime giren Güney Kore üretimi “Emergency Declaration/Acil İniş” bu sorunun yanıtına âlâ bir örnekti mesela. Daha Kovid salgınının ismi geçmiyorken “Acil İniş”, havadan bulaşan ölümcül bir virüsün tayyare içindeki yolcuları nasıl esir aldığını anlatmıştı. Aslında yeni tayyare öyküleri üretmek eskisi kadar kolay olmasa da imkânsız da değil. Çünkü bir müddettir NatGeo kanalındaki tayyare Kazası Raporu belgesel serisini takip edenler, gerçek hayatın kaosunda birçok macera yattığını bilir. Bugün vizyona giren “Plane/Uçak”ın ise bunlarla hiç ilgisi yok, tabiri caiz ise başına nazaran takılan bir öyküye sahip.
Jean-François Richet’nin yönettiği ve senaryosunu Charles Cumming ile J. P. Davis’in yazdığı “Uçak”, Kaptan Torrance ile tanıştırıyor bizi. Hava kaideleri Kötü olsa da uçuşa gönderilen kaptan, teknik bozukluk nedeniyle Filipinler’deki bir adaya iniş yapmak zorunda kalıyor. Yolcular, ayrılıkçı kümelerin idaresindeki adada bir çete tarafından esir alınınca kaptan da onları kurtarmanın bir yolunu bulmaya çalışıyor.
Rehine teması
Filmin ismine bakıp da maceranın tümüyle uçakta geçtiğini zannetmeyin. Sineması Aka kısmı tayyare dışında geçiyor. Uçakta geçen kısmı ise tayyare Kazası Raporu’ndan bile feyz almamışçasına amatörce çekilmiş. Sinemanın imalcisi da olan başrol oyuncusu Gerard Butler, sinemasının isminin yalnızca “Uçak” kalmasında ısrar etmiş. Aşikâr ki gaye seyirciyi biraz şaşırtıp eğlendirmek. Yurt dışından gelen yorumlarda sinemanın eski yordam ve eğlenceli olduğu yüklü. Evet, sinema eski yordam. ‘80’lerin ve ‘90’ların uçaklı aksiyonlarını Örnek alıyor. O da yetmiyor, bir noktadan sonra rehine temasına bağlanıyor. lakin Sorun şu ki aksiyon birçok sahnede selefleri üzere heyecandan koltuklara çivileyecek bir patlama yaratmıyor. Cümbüş kısmı ise nitekim havada kalıyor. Sinemanın mizah argümanı olmadığı üzere kendisini Çok çok ciddiye aldığı kısımlar var.
Felaket ve aksiyon sinemalarında senaryonun deveye hendek atlatması beklenmez; heyecanı Canlı tutması kâfi sayılabilir. lakin “Uçak”taki senaryo zaafları görülmeyecek üzere de değil. mesela kuşkuyu Canlı tutmak için yaratılmış kelepçeli hatalı Gaspare karakterinin etkisiz elemandan farkı yok. Kaptana kazık mı atacağı yoksa ona takviye mi olacağı ihtimalinin üzerinde durmaya gerek duymamış senaristler. Gaspare’ın Yardımcı Ira olarak bir karakterinin, geçmişinin olduğunu söylemek Fazla güç. Çatışma sahneleri dışında heyecan ve aksiyon yaratmaktan hayli uzağa düşmüş “Uçak”.
Mevcut hâliyle televizyon ya da direkt DVD için çekilmiş bir sinema üzere duruyor “Uçak”. Sineması perdeye yakıştıran aksiyon sahneleri yok değil lakin asıl yük, Gerard Butler’ın karizması. Butler olmasa tayyare da tam manasıyla yere çakılırmış.
Yorum Yok