Seyhan Akıncı – Soft Machine; üyeleri ve müziği vakitle dönüşen, bu dönüşümle birlikte yollarda olmaya ve çalmaya devam eden kült müzik kümelerinden. 55 yıllık mesleklerinde birinci Kez 9 Aralık’ta CRR’de İstanbullu müzikseverlerin karşısında olacaklar. İsmini yeraltı edebiyatın Kıymetli ismi William S. Burroughs’nun “Soft Machine” romanından Meydan kümenin gitaristi John Etheridge bu Özel gece öncesi sorularımızı yanıtladı.
Çok uzun bir müzikal seyahatiniz Mevcut ve birinci Sefer yolunuz İstanbul’a düşüyor… neden İstanbul’la bu kadar geç buluştunuz?
Şahsen birçok Sefer ziyaret etmiş olmama Karşın evet, bu Soft Machine’in İstanbul’a birinci gelişi. İstanbul, dünyanın en heyecan verici ve merak uyandıran kentlerinden biri ve buraya birinci Kez müziğimizi Aşırmak için gelmek bizim için Aka bir heyecan. İstanbul’a gelmeyi Fazla seviyorum, Fazla Çok kültür ve tarih katmanı var. Avrupa ile Asya’nın buluşması…
Grup müziği yapmak biraz daha dalgalı ve zordur… Soft Machine olarak siz de hayli dalgalandınız. Kümenin kurulduğu günlerden bugüne müziğiniz ne üzere dönüşümler geçirdi?
Evet, 55 Yıl oldu, hasebiyle birçok insan Soft Machine’in varlığına katkıda bulundu. Bununla birlikte, mutlaka bir Soft Machine ruhu olduğunu söyleyebilirim. Vakti aşan bir ruh/yaşam ideolojisi… Bunu şu niteliklerle karakterize edebilirim; ilerici, deneysel bir içgüdü, çağdaş caza yakınlık ve ondan etkilenme ile müzikte kuvvetli bir doğaçlama ögesi. En nihayet kaydımızdaki (şubat ayında çıkacak) takımda ben, John Marshall (her ikimiz de ‘70’lerden beri Soft Machine’deyiz), Theo Travis (2006’da katıldı) ve uzun müddettir ortağımız Roy Babbington’ın yerini Meydan Fred Baker olacak. Açıkçası hepimiz bireyselliğimizi kümeye katıyoruz, lakin ‘isim ruhunun’ geçmişimizin müziğiyle nasıl süreklilik ürettiği enteresan. Ayrıyeten eski ve yeni kompozisyonları şuurlu bir formda birleştirmeyi seviyoruz, şimdiye kadarki en güzel entegre Soft Machine’e sahip olduğumuzu düşünüyorum.
“Türk çayını sabırsızlıkla bekliyorum”
İstanbullu müzikseverler sizi heyecanla bekliyor. Onlara ne söylemek istersiniz?
Diğer kümelerden farklı olduğumuzu düşünüyoruz. Hasebiyle sunacağımız konserden Beğeni almanızı umuyoruz. İnanılmaz kentinizde çalmak, İstanbul’un harika kültürünü ve tarihi köklerini deneyimlemek bize Aka heyecan veriyor. Sizin de bu heyecanı bizimle paylaşmanızı diliyorum. Ve Türk çayını sabırsızlıkla bekliyorum! Zira İngiltere’de asla yeterli bir çay bulamıyorum.
“Romanı hiç okumadım”
Adınızı William S. Burroughs’nun birebir isimli romanından alıyorsunuz… Hiç dönüp romana baktığınız oluyor mu? Yeraltı edebiyatı hâlâ cazipliğini koruyor ne de olsa…
Bunu söylediğim için üzgünüm lakin Burroughs’nun romanını hiç okumadım! ancak onun ortamına aşinayım ve onu Soft Machine’in ethos’uyla ilişkilendirebilirim, ikonoklastik ve zeki. Okuryazar ancak alışılmadık.
Müzisyenler için turne hem kendi müziklerini hem de dinleyicilerini tekrar keşfetme imkânı sunar bir anlamda… 55’inci yılınızda turne için yine yollarda olmak neler hissettiriyor?
Bir Avrupa çeşidini daha yeni tamamladık. Bu çoğunlukla bir minibüs/karavan turuydu! Eski yordam turne… Epey meşakkatli olmasına Karşın bundan nitekim keyif aldım. Hiçbir şeyin değişmediğini hissetmekten Beğeni alıyorum. Ayrıyeten yollarda Küme içinde bir bütünlük oluşuyor, bu da bugünlerde Fazla sıkıntı. ‘70’lerde kümeye katıldığımda sistemli olarak 25 günlük cinsler yapardık. Bugünlerde konserler Fazla daha dağınık yani bu Cin ahengi korumak daha güç.
Turnelerde yaşadığınız sayısız şey vardır elbette, unutamadığınız bir anınızı anlatır mısınız?
Pek Fazla hatıra! Minibüste seyahat etmenin bir tarafı de uçakta olduğundan Fazla daha fazlasını görmenizdir! Bu nihayet cinste San Bernardino geçidini tırmandık ve doruğa yakın bir yerde durduk. Minibüsün hudutlarından Alpler’in keyifli havasına çıkış, harika görüntüler ve ışığın berraklığı bana birinci turnemi (muhtemelen 1973) hatırlattı. Benzeri bir formda durup “Bu, benim için hayat” diye düşündüm. Hepimiz turneye çıkmaktan Beğeni alırız. Aslında birçok müzisyen hoşlanmaz. Bizim için asıl olan, gerçek insanların önünde, o anda canlı çalmak. İşte en hoş his.
Yorum Yok