Eskiden püsküden,
Kimseye Bakış değmeden,
İyi kalpli beşerler uzun yaşarmış,
Kötüler onları yenemeden.
İyilerin kazandığı, berbatların kaybettiği vakitlerde Sindirella isimli bir kızla babası yaşarmış bir kasabada…
Annesi ölmüş kızın, babası evlenmiş apansız.
Üvey annesi gelmiş konuta üvey kız kardeşleri ile… Sindirella onları sevgiyle karşılamış başına gelecekleri bile bile…
Sindirella’nın babası karar vermiş bir seyahate, gidip de Geri dönmeye…
Günler geçmiş, haber gelmemiş babasından.
Söylentiler başlamış: “Baban göçüp gitti ortamızdan.”
Babasına üzülürken, üvey annesi başlamış söylenmeye: “Gelme yanımıza, girme aramıza…”
Sindirella başlamış paklığa, külleri temizleyip konutu paklama.
Adı olmuş Külkedisi, konuttaki tozların efendisi…
Tek işi paklık, nerede kaldı hoşluk.
O sırada, uzakta bir sarayda…
Günlerden bir gün prens karar vermiş evlenmeye, hayalindeki gelini balo düzenleyip seçmeye.
Tüm genç kızları çağırmış, hayallere başlamış.
Külkedisi duymuş çağrıyı, hissetmiş derinden sızıyı…
Çünkü ona müsaade yok, konutta işler her Vakit çok.
Üvey kardeşleri hazırlanmış, saraya gidip alkışlanmış.
Külkedisi meskende ağlarken, peri çıkmış karşısına aniden…
Peri bulmuş bal kabağı ve fare, onları çevirmiş otomobil ve sürücüye.
Onu süslemiş bir hoş, demiş sana bir bilgi vereceğim Fazla özel.
Saat 12 olmadan dönmelisin, zira eski haline dönersin.
Baloya giden Külkedisi prensle karşılaşmış Çabucak ortalarında bir aşk başlamış.
Dans etmişler saatlerce, kız kardeşleri onları seyretmiş sinsice…
Saat 12’ye yaklaştığında, Külkedisi kaçmış arabasına…
Külkedisi düşürmüş camdan ayakkabısını yolda, prens bulmuş ayakkabıyı kaldırımda…
Evine dönmüş zavallı Külkedisi, kalbinde yalnızca prensi…
Prens başlamış ayakkabının sahibini aramaya, her meskeni gezip onu bulmaya…
Sıra gelmiş Külkedisi’nin meskenine, içeri girip herkesi incelemeye…
Üvey annesi Külkedisi’ni saklamış, kendi kızlarını allayıp pullamış.
Ayakkabıyı giymiş üvey kardeşler, ayaklarına Ham üzülmüşler.
Prens sormuş Öbür biri yok mu, gelip ayakkabıyı bulur mu?
O sırada Külkedisi hapşırmış, prens onu duyup kapısını açmış.
Ayakkabı Külkedisi’ne olmuş, prens ona Çabucak sormuş.
Benimle evlenir misin, sarayıma gelip yaşar mısın?
Külkedisi “evet” demiş, üvey annesi ve kardeşlerini affetmiş.
Babası da dönmüş, düğüne gelip kızını öpmüş.
Prens ve Külkedisi bir ortaya gelmiş, bu masal da burada bitmiş.
Yorum Yok