Anne baba olmaya hazırlanan çiftlerin hamilelik periyodu yahut öncesinden en Fazla düşündüğü bahislerden birisi de bebeğe verilecek isimdir. Erkek yahut kız çocuğu sahibi olmaya hazırlanan ebeveynler çocuklarını hayat uzunluğu taşıyacağı isme karar verirken seçici davranırlar. Erkek bebek bekleyen çiftlerin çocuklarını verebileceği birbirinden hoş ve manalı pek Fazla İsim yer alıyor.
‘A’ İle Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Manaları
Abad: Şen, bayındır, Ebedi istikbal vakitler.
Abadın: Ezeli.
Abak: Köylü.
Abakan/Abakay: Bir Türk uzunluğunun ismi.
Abakay: Bir Türk uzunluğunun adı
Abamüslüm: İslamiyete inanların ulusu, büyüğü.
Abat: Şen, rahat, Mesut olmuş
Abay: Hüner, beceri
Abaza: Kafkaslarda yaşayan bir Türk soyu.
Abbad: Allaha itaat ve ibadet eden, kulluğunu hakkıyla yerine getiren. Yasaklarından kaçınan şahıs manasındadır. Abbad b. Bişr. Ashab dan.
Abbas: Sert, çatık kaşlı kimse. 2. Arslan – Abbas b. Abdülmuttalib. Rasûlullah (s.a.s)’ın amcası, Mekke’nin fethinde müslüman olmuştur.
Abdal: Derviş, bilgili kişi.
Abdi: Kulluk ve itaat edendir. Kullukla, kölelikle ilgili
Abdulhamit: Hamdolunmuş, övülmüş, Tüm varlığın lisanıyla övülmüş Allah’ın kulu
Abdulkadir: Her şeye gücü ve kelamı yeten
Abdullah: Allah’ ın kulu
Abdulrezzak: Üstten gelen birinci kullardan biri
Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah’ın kulu.
Abduş: “Abdullah” isminin kısaltılarak bir Öbür söyleniş biçimi.
Abdülalim: Herşeyi bilen Tanrı’nın kulu.
Abdülaziz: En şanlı, en değerli olan İlah ın kulu. Aka ve aziz olan, izzet ve Onur sahibi Allah ın kulu. Aziz Allah’ın isimlerindendi r. – Sultan Abdülaziz
Abdülbaki: Her Vakit Mevcut olan İlah ın kulu. Sonsuz, sonsuz olan ve ölmenin kendisi için sözkonusu olmadığı. İlah ın kulu-Allah’ın isimlerinden.
Abdülbari: Yaratan, yaratıcı Allah’ın kulu. Bari ismi, Allah ın isimlerindendir. Abd takısı almadan kullanılmaz. Yaratan, yaratıcı olan Allah’ın kulu
Abdülbasir: Her şeyi görüp gözeten ve kapalılığın kendisi için Laf konusu olmadığı Büyük Allah’ın kulu.Her şeyi görüp anlayan İlah ın kulu.
Abdülbasit: Genişlik, ferahlık ve kolaylık verici olan Allah ın kulu. – İlah ın isimlerinden.Rızkı yayıp bollaştıran İlah ın kulu
Abdülbedi: Allah’ın isimlerinden. Bedinin kulu.
Abdülberr: Berr in kulu. Cömert ve ihsan edicinin kulu.Berr, İlah ın isimlerindendir.
Abdülcabbar: Zorlayıcı güce sahip olan Tanrı’nın kulu.
Abdülcebbar: Cebredici, zorlayıcı, Kuvvet ve kudret sahibi İlah ın kulu. Cebbar, İlah ın isimlerindendir. Zorlayıcı güce sahip olan İlah ın kulu.
Abdülcelil: Büyük, ulu, Ulu İlah ın kulu. Celil, İlah ın isimlerindendir. En Şanlı olan İlah ın kulu
Abdülcemal: Hoşlukları kendinde toplayan İlah ın kulu.
Abdülcevat: Cömert olan İlah ın kulu.
Abdüleelal: Tanrı’nın kulu.
Abdülehad: Şeriki ve ortağı bulunmayan, Biricik olan İlah ın kulu. Ehad, İlah ın isimlerindendir.
Abdülesed: Aslan ın kulu.- Hz. Rasûlullah (s.a.s) m reddettiği isimlerdendir. Müslümanlar kullanmazlar.
Abdülevvel: Herşeyin evveli, birinci olan, varlığının başlangıcı bulunmayan İlah ın kulu.
Abdülezel: Ezelden beri Mevcut olan varlığı için başlangıç Laf konusu olmayan İlah ın kulu. Ezelden beri Mevcut olan İlah ın kulu.
Abdülferid: Tek, eşsiz, eşi olmayan, kıyas kabul etmez, üstün olan. İlah ın kulu.
Abdülferit: Üstün olan Tanrı’nın kulu.
Abdülfettah: gizli şeyleri açığa çıkaran İlah ın kulu. Zafer kazanmış, üstün gelmiş, fetheden-açan, kullarınının kapalı-müşkil işlerini açan İlah ın kulu. İlah ın isimlerindendir.
Abdülgaffar: Kullarının günahlarını affeden İlah ın kulu. İlah ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz.
Abdülgafur: Bağışlayan, acıyan Tanrı’nın kulu.
Abdülgani: Güçlü ve eli Aleni Tanrı’nın kulu.
Abdülhak: Ulu Allahın kulu
Abdülhakim: Her şeyi bilen Tanrı’nın kulu.
Abdülhalik: Yaratan Tanrı’nın kulu.
Abdülhalim: Anlayışlı, izanlı Tanrı’nın kulu.
Abdülhamit: Övülen Tanrı’nın kulu.
Abdülkadir: Kudretli ve kuvvetli olan, Allah`ın kulu.
Abdülkerim: Kerem sahibi, cömert, ulu olan İlah ın kulu.
Abdüllatif: Zenginliğini paylaşan Tanrı’nın kulu.
Abdüllazim: Büyük, ulu, ulu, yüksek.
Abdülmecit: Şan ve Onur sahibi Tanrı’nın kulu.
Abdülmelik: bütün kozmosa hâkim olan Tanrı’nın kulu.
Abdülmetin: Kudrete sahip Tanrı’nın kulu.
Abdülrezzak: Soylu, gücüne Sıkıntı katan
Abdülvahap: Eli Aleni Tanrı’nın kulu.
Abdülvahip: Üstün olan Tanrı’nın kulu.
Abdülvahit: Üstün olan Tanrı’nın kulu.
Abdürrahman: Rahmet sahibi olan Tanrı’nın kulu.
Abdürrauf: çok Acıma eden, esirgeyen İlah ın kulu. Rauf olan İlah ın kulu.
Abdürreşit: Doğruluğu öğreten Tanrı’nın kulu.
Abdürreşit-Abdürreşid: Allah´ın isimlerinden. Reşid´in kulu, gerçek yolu gösteren Allah´nın kulu.
Abdürrezzak: Tüm mahlûkların rızkını veren Allah´ın kulu. – Rezzak, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz. bütün yaratıklara rızkını veren Allah´ın kulu.
Abdüssamed-Abdüssamet: Kimseye ve hiçbir şeye muhtaçlığı olmayan Allah´ın kulu. Kimseye hiçbir şeye muhtaç olmayan, Allah´ın kulu. – Samed, Allah´ın isimlerindendir.
Abdüsselâm: Barışçı olan Tanrı´nın kulu Barış, rahatlık, selamete çıkaran, selam eden, zevalsiz sonsuz olan Allah´ın kulu. – es-Selam sözü, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılamaz.
Abdüssemi: Her şeyi işiten, duyan Allah´ın kulu. Her şeyden arınmış olarak Tüm sesleri, sözleri ve sözleri işitip ayırdeden yüce Allah´ın kulu.
Abdüssettar: Günahları örten, gizleyen Allah´ın kulu.
Abdüşşahid: Şahid´in kulu. Görünen ve görünmeyen eşyanın hepsini görücü ve tasarruf edici olan ve her şeyi müşahade altında bulunduran Allah´ın kulu. Şahid, Allah´ın isimlerindendir.
Abdüşşekür: Buyruğuna uyan, yasaklarından sakınan kullarını seven ve Fazla ikramda bulunan Allah´ın kulu. Şekür, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz.
Abdüzzahir: Varlık ve birliği Ebedi sayıda eserler ve kanıtlarla muhakkak olan Allah´ın kulu. Ez Zahir, Allah´ın isimlerindendir.
Aber: Hz. Nuh´un erkek torunu.
Abgun: Mavi renk. Gök. 2. Parlak. 3. Nişasta
Abıd: Dindar, sofu, din kurallarına bağlı.
Abır: Huzur, barış.
Abid: Dini bütün, dindar, sofu.
Abide: Anıt Değerli ve değerli Yapıt anlamındadır
Abidin: Dua eden, duacı
Abir: Hoş kokan, mis, hoş koku.
Aborkar: Tavırlı, tavırlı davranan.
Abrek: Yaşadığı toplumun sistemine karşı gelen, savaşçı
Abuşka: Bayanın kocasına verilen bir isim.
Abuzer: Altın suyu. Altın suyu misali parlak ve görkemli
Abuzettin: Dindar, din yolunda süratli giden.
Acabay: kuvvetli kuvvetli kişi.
Acabey: kuvvetli kuvvetli kişi.
Acahan: kuvvetli kuvvetli kişi
Acar: Maharetli, atılgan, ele avuca sığmaz
Acaralp: Yiğit, mahir, yürekli kişi
Acarbay: Varlıklı, kuvvetli
Acarbey: Güçlü, gözü pek, atılgan, maharetli kimse.
Acarer: Güçlü, mahir, gözü pek kimse.
Acarkan: Atılgan, güçlü, kuvvetli
Acarman: Çevik, maharetli, Atak insan.
Acaröz: Özü güçlü, Zeybek kimse
Acarsoy: Zeybek soy, kuvvetli soy
Acartürk: Zeybek Türk, kuvvetli Türk, gözüpek Türk
Acatay: kuvvetli tay
Acem: Aleni ve hakikat Arapça konuşamayan kimse 2. İran haklarından birine mensup.
Aclan: Yerinde duramayan, telaşlı.
Acun: Dünya, varlık
Acunal: Dünyayı kapsayan, dünyayı fetheden; Dünyayı fethet; dünyaya yayıl” manasında kullanılan bir isimdir.
Acunalp: Dünyaca tanınmış yiğit.
Acuner: Dünya eri, dünya yiğidi
Acunseven: Cihanı seven, dünyayı seven
Açıkalın: Alnı Aleni kimse, pak kişi
Açıkel: Cömert insan.
Açıker: Doğruluğun, dürüstlüğün savunucusu olan
Açıkgün: Güneşli gün, bulutsuz gün
Ada: Deniz yahut göl suları ile çevrilmiş Ufak kara modülü.
Adahan: Ada ve han kelamlarından oluşan bir isim.
Adal: İsmin yayılsın, Şöhret kazan” manasında.
Adalan: İsmi bilinen, tanınan, âlâ ünü olan
Adalettin-Adaleddin: Dinin adaleti.
Adalı: Ada halkından olan kimse.
Adalır: İsimlenir, isim alır, bilinir
Adamış: Adak yapmış olan kimse.
Adanır: İsmi ünlenen kimse.
Adar: Uygur metinlerinde geçen bir Türk ismi, olgunluk, erginlik, müddet vakit, omuzdaş
Adaş: İsimleri eş olanlar, tıpkı ismi taşıyanlardan her biri, kardeş, edinilmiş olan, arkadaş
Adem: Düzgün, pak insan. Birinci insanın ismi Hz. Adem
Adıcan: İsmi ile sevilen, ismi sevgili olan.
Adıgün: İsmi aydınlık, gün üzere olan
Adıgüzel: İsmi hoş manasında.
Adın: El, kimse.
Adınamlı: İsmiyle Ünlü olan.
Adısanlı: İsmiyle Ünlü olan.
Adısoylu: İsminin Fazla seçkin olduğu manasında.
Adısönmez: İsmi Daimi olarak yaşar, ismi sürer sarfiyat, jenerasyondan nesle sürer.
Adıvar: İsmi yok değil isimsiz değil, isimlendirilmiş.
Adıyahşi: İsmi hoş manasında.
Adil: Adaletli
Adilhan: Doğruluğun, Hakkın Hükümdarı.
Adin: Cennet
Adiyan: Bervari ilçesi halkından kabile.
Adlı: Zamir
Adlığ: İsmi var, ismi sanı bilinen, tanınmış ünlü
Adnan: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan kişidir. Bir yere yerleşip ikamet eden şahıs manasındadır ayrıyeten.
Adni: Cennetlik insan
Adsay: Moğol hakanlarından biri
Adsız: İsmi olmayan, isimsiz
Adsoy: İsmi soyunu Anlatım ediyor manasında.
Aduşan: Ateş, alev
Afacan: Ele avuca sığmaz, Fazla zeki.
Afer: çok beyaz, bembeyaz.
Affan: Kendini kötülüklerden Irak tutan
Afgan: çabuk sonlanan.
Afif: Pak, namuslu.
Afra: ak toprak. 2. Ayın 13. gecesi.
Afrin: Suriye’de bir şehir
Afşin: Zırh, silah
Aga: Haber, bilgili kişi, bilen.
Agah: Bilgili, uyanık
Agâh: Bilgili, uyanık
Ager: Pak, yanlışsız kimse
Agıl: Akıl, zeki.
Agid: Yiğit, güçlü, yürekli.
Agir: Ateş.
Agra: çok şirin, Fazla güzel.
Ağa: Ağabey, köy ve kasabalarda Aka toprak sahibi olan varlıklı kimse
Ağababa: Bir yerde kelamı geçen ve ileri gelen kimse.
Ağabay: Ağa ve Fazla varsıl kimse
Ağabey: Ağa, Fazla varsıl, kuvvetli kişi.
Ağacan: Cömert, Samimi kimse.
Ağahan: Ağaların ağası.
Ağakan: Ağa soyundan gelme.
Ağan: Geceleri gökte, Uzaklık sıra, süratle akıp gittiği görülen ışıklı nokta, göktaşı, akanyıldız
Ağaner: Akanyıldız üzere hoş er, akaner
Ağansoy: Yüksek soylu.
Ağaoğlu: Hürmet duyulan birinin oğlu. 2. Beyzade.
Ağar: Sadık kişi.
Ağarantan: Sabahın erken vakti, Şafak vakti
Ağca: çok beyaz, apak
Ağcabey: Pak ve kişilikli insan.
Ağçelik: çok yeterli su verilmiş, çelik, Beyaz çelik
Ağer: Pak kişi, pak erkek, Beyaz er
Ağırtaş: Tartısı Fazla olan taş, ağırbaşlı kimse
Ahen: Demir üzere sert.
Ahıska: Gürcistan’da bir kent.
Ahi: arkadaş canlısı. 2.Erkek kardeş. 3. Eli açık, cömert.
Ahlas: Saf, halis, karışımsız. 2. Güzel yürekli, pak kimse. 3. Kur´anî ıstılahta, Allah´a halis olarak yönelip ihlaslılıkta ileri bir dereceye varmış kul.
Ahmed: Çok, en Fazla övülmüş, methedilmiş kimse manasındadır. Kur’an-ı Kerim’de Saf müddetinin 2. ayetinde
Ahmet: Övgüye kıymet.
Ahter: Yıldız.
Ahves: Yavuz, kahraman, yiğit.
Aka: Saygıdeğer kimse, ağa
Akabay: varlıklı kimse, ağa
Akabey: varlıklı kimse, ağa ve bey
Akad: Soyluluk, Onurlu bir kişiliğe sahip olmak
Akadlı: İsmi ak, soyu temiz
Akagündüz: Asıl ismi Enis Avni olan bir muharririmizin takma adı
Akal: Akal
Akalan: Beyaz alan, Beyaz meydan, ak alan
Akalın: Pak alın, Aleni alın, Beyaz alın.
Akalp: Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.
Akam: Tesir, sonuç, vargı.
Akan: Akıp gitmekte olan
Akaner: Akıp giden yiğit
Akansel: Akan, uzun aradan sonra denize dökülen su.
Akansu: Akıp giden su
Akant: Pak, dürüst, kelamının eri.
Akar: Akmak aksiyonunu yapar
Akarca: Akıp giden su, akan su, akarsu
Akarçay: Akıp giden su, akıp giden çay
Akarsel: Akıp giden sel
Akarsoy: Soyun devam etmesi.
Akartuna: Tuna üzere gürül gürül akan.
Akartürk: Akıp giden Türk.
Akasoy: Ağa soylu, soyunda ağalık bulunan kimse ağa soyu
Akata: Pak cet, namuslu cet, lekesiz ata
Akatay: Pak ve herkesçe bilinen kimse
Akay: Dolunay, ayın ondördü.
Akaydın: Aydınlık, temiz
Akba: Sazlık, bataklık, ağba
Akbal: Beyaz, pak, bal üzere.
Akbaran: Beyaz güç
Akbaş: Tane tutamamış ekin, başağı, bir Cin Beyaz buğday, şahinden Aka bir av kuşu
Akbaşak: İnce sık yapraklı, ak çiçekli bir bitki.
Akbatu: Zeybek erkek
Akbatur: Namuslu ve yiğit
Akbay: Namuslu ve varsıl, Mısır Türk Kölemenlerinden bir kişi.
Akbayar: Namuslu, pak ve yüce
Akbeğ: Namuslu ve varsıl, akbay, Beyaz bey
Akbek: Namuslu ve varsıl
Akbel: Ak, beyaz, ile “bir dağın iki zirvesi ortasında geçit veren çukurca yer manasına gelen “bel” sözcüğünden gelmektedir
Akbey: Pak ve sağlam kişi.
Akbilge: Bilge, pak bilge
Akbora: Beyaz yel, Beyaz fırtına
Akboy: Pak ve muteber bir soydan gelen.
Akbudak: Beyaz renkli budak
Akbulut: ak bulut
Akburç: Beyaz renkli kale burcu
Akburçak: Bir metre uzunluğu olabilen bir burçak türü
Akcebe: Savaşlarda kullanılan ak zırh
Akçakaya: Epey Beyaz renkli kaya, beyazca kaya
Akçakıl: Beyaz renkte Ufak taş, akarsu kıyılarındaki Beyaz renkli Ufak taş
Akçal: Beyaz renge yakın, beyaza yakın beyaza çalan
Akçalı: Nakit ile ilgili, parası olan zengin
Akçar: Pak ruhlu.
Akçasu: Duru su, Beyaz su
Akçay: Duru çay, Beyaz su
Akçıl: Beyaza yakın, beyazı çok, içinde Beyaz renk bulunan, kırçıl
Akçınar: Bir çınar türü
Akçit: Aydınlık yüz, ışıklı yüz
Akdağ: Beyaz renkli dağ. 2. Kar kaplı dağ.
Akdal: ak dal
Akdamar: ak damar, akan damar
Akdemir: Demir üzere güçlü
Akdeniz: Ülkemizin güneyindeki deniz
Akdik: Beyaz renkte ve dik
Akdiken: Gövemeriği ya da geyik dikeni de denilen bir bitki alıç
Akdil: Âlâ, hoş konuşan
Akdoğ: Doğ ve Beyaz git
Akdoğan: Kıvrık ve kısa gagalı, yırtıcı bir kuş.
Akdoğdu: Tertemiz doğan
Akdoğmuş: Akça pakça doğmuş, ak ciltli doğmuş
Akdoğu: ak şafak, Beyaz ışıklı doğu.
Akdora: Beyaz renkte dağ doruğu, Beyaz doruk
Akdoru: Karla kaplı tepe.
Akdoruk: ak renkte, ağaçsız dağ tepesi
Akduman: ak duman
Akdur: Akıp git ve dur, akıp dur
Akel: Emniyetli şahıs manasındadır bunun yanında hakikat, dürüst işler yapan kişi
Aker: Dürüst, er kişi.
Akergin: Beyaz ve olgun
Akerman: Soylu kişi
Akersan: Zeybek sanlı
Akersoy: Zeybek soylu, dürüst, namuslu
Akgil: Soyu pak olan
Akgiray: Pak ve yaraşır
Akgüç: Namuslu ve güçlü
Akgün: Sevinçli gün
Akgündüz: Aydınlık gündüz.
Akgüner: Aydınlık sabah vakti
Akhan: Beyaz Soylu han
Akı: Yiğit, ağa, kardeş, eli açık
Akıalp: Eli açık, yiğit, yiğitler yiğidi
Akıl: Zeka.
Akıman: Eli açık, yiğit, Zeybek kimse
Akın: Her pürüzü aşan, zahmetlerden yılmayan, süratli devinim kabiliyetine sahip
Akınal: Saldır ve kazan.
Akınalp: Akın eden yiğit. Yiğit.
Akıner: Akın eri, akın yapan er
Akıneri: Akın yapan yiğit, akıncı yiğit
Akınsoy: Savaşçı soyu.
Akıntan: Şafak vakti, tanyeri ağarırken yapılan akın
Akıntürk: Akıncı Türkler.
Akış: Akma eylemi
Akif: Bir şeyde sebat eden. 2. İbadet eden, ibadet amacıyla kutsal bir yere çekilen. İ’tikafa giren.
Akil: Akıllı, Rüştünü kanıtlama pozisyonuna gelmiş, yaptıklarının farkında olan.
Akimaş: Şelale
Akkan: Soyu pak insan.
Akkaş: ak renkli yeşim taşı
Akkaya: ak kaya.
Akkerman: Yüksek burçları olan kale .
Akkılıç: Kirlenmemiş kılıç.
Akkın: Dilekli, aşık.
Akköz: Beyaz renkte göz, Beyaz kor
Akkurt: ak renkli kurt.
Akkuş: Yırtıcı bir kuş çeşidi.
Aklan: Süratli akan derecik
Akman: Pak, beyaz, hoş insan.
Akmaner: Lekesiz yiğit, Beyaz alınlı kimse
Akmeriç: Duru akan Meriç.
Akozan: İçten, Hassas şair.
Akönder: Sağlam önder.
Aköz: Özü ak, temiz
Akpolat: Pak, kuvvetli kuvvetli kişi.
Aksal: birçok kalın direğin Yan yana bağlanmasıyla yapılan, düz ve korkuluksuz Deniz ya da Irmak taşıtı.
Aksan: Pak, lekesiz ün.
Aksay: Beyaz renkte yassı taş, boz renkli kayalık yer.
Aksoy: Pak soy, lekesiz soy.
Aksun: Paklık, dürüstlük, veren.
Aksungur: Atmacaya benzeyen bir kuş, akdoğan
Akşın: Cildi ve kılları Beyaz renkli kimse
Akşit: Kutlu, uğurlu. Beyaz güneş, ışık, aydınlık.
Aktan: Aydınlık sabah manasındadır. Güneşin ağırma vakti.
Aktaş: ak taş, kireçtaşı.
Aktay: ak renkli at.
Aktekin: Parlak, görkemli, pak huylu.
Aktemür: ak demir.
Akter: ak ter
Aktimur: Dövme demir, akdemir
Aktolga: Beyaz kargı
Aktöre: Ahlakçı
Aktuğ: Kıymetli, değerli.
Aktuna: Duru, berrak akan Tuna ırmağı.
Aktunç: ak tunç.
Aktün: Aydınlık gece, ışıklı gece
Aktürk: Beyaz, pak Türk.
Akünal: Pak Şöhret sahibi olan
Akyel: Güneyden esen yel, lodos, (kimi yerde) doğudan esen yel, (kimi yerlerde) kuzeyden esen yel, poyraz
Akyiğit: Pak ve muteber kişi.
Akyol: Dürüstlüğün yolu.
Akyurt: Uygun ve hoş bir vatan.
Akyürek: Yüreği pak olan, Samimi yürekli.
Akyüz: Dürüstlüğü yüzüne vurmuş olan kişi.
Ala: Karışık renkli, Fazla renkli, alaca. 3. Kekliğin boynundaki Siyah halka.
Alaaddin: Dinin büyüğü, ulusu, büyüğü. Dini yüceltmek için din uğruna çalışan kimse.
Alaatin: Dini yükseltmek, yüceltmek için çalışan
Alacan: Renkli kişiliği olan.
Aladoğan: Bir kuş tipi.
Alakoç: Kürkü karışık renkli olan koç.
Alakurt: Derisi karışık renkli olan kurt.
Alakuş: Tavus kuşu.
Alaner: Meydan eri, Saha yiğidi
Alangu: Altın geyik
Alasay: Kişiliğiyle etrafında hürmet uyandıran.
Alasoy: çok renkli bir soydan gelen.
Alatan: Seher vakti rengi.
Alataş: Karışık renkli taşlar
Alatay: Karışık renkli tay.
Alatürk: çok renkli bir kişiliğe sahip olan.
Alaz: Ateş
Albora: Kırmızı fırtına.
Alcan: Yürekli, cesur
Alçın: Kırmızıya çalan Ufak bir kuş
Alçin: Kızıl ve parlak renkli Ufak bir kuş.
Aldemir: Ateşte ısıtılıp Kırmızı hale getirilen demir Al-Demir.
Aldoğan: Bir Cin doğan
Alem: Dünya, cihan, halk.
Alemdar: Bayrak taşıyan, bayraktar manasındadır. Lider.
Alen: Ermenice kökenlidir. Prestij muvaffakiyet anlamlarında
Algan: Fetihler yapan.
Algın: Sevdalı, tutkun, vurgun, âşık, güçlü, dolgun, keskin, yeterli, güzel
Algur: Sakinlik, sessizlik.
Algün: Kızıl gün, al renkli Güneş
Alhan: al renkli prens
Alışık: Kırmızı renkli ışık.
Ali: Ulu, üstün, yüksek
Alican: Büyük olan can
Aligir: Yandaş, taraftar
Alikan: Hizan’da yaşayan Kürt aşireti.
Alim: Bilen bilgili, Fazla okumuş şahıs manasındadır.
Alinur: Işık saçan Büyük kişi.
Aliş: Ali isminin sevecenlik verilmiş biçimi.
Alişah: ulu hükümdar.
Alişan: Ünü büyük.
Aliyan: Nusaybin, cizre ortasında yaşayan.
Aliyar: Yar, dost, sevgili manalarını taşır. Bunun yanında birleşik isimdir
Alkan: Kırmızı kan, soylu.
Alkım: Gökkuşağı
Alkın: Korkusuz, yiğit, kızıl kın.
Alkin: Korkusuz ve kin dolu.
Alkor: Kıpkırmızı ateş, kızıl köz
Alkun: El gün, herkes
Allahverdi: Allah’ın inayetiyle manasında.
Aloz: Haşin kimse.
Alp: Zeybek bir sıfat, kahraman manası taşır.
Alpagu/Alpagut: Biricik başına düşmanla savaşan kahraman. 2. Eski Türklerde kurda verilen bir isim.
Alpagut: Mal mülk sahibi, çiftlik sahibi, kurt seçkin yiğit
Alpağan: Yiğit
Alpak: Cüret sahibi, kahraman kişi.
Alpan: Etrüsk mitolojisinde bir tanrıça. Aşk tanrıçası, yeraltı tanrısı
Alpar: Yiğit, kahraman, Zeybek er, alp er, Zeybek kişi
Alparslan: Korkusuz, yiğit, Soylu, aslan üzere anlamında
Alparslan/Alpaslan: Kahramanlar kahramanı.
Alpartun: Zeybek ve onurlu
Alpas: Kızıl pas al renkli pas
Alpaslan: Aslan gib yiğit
Alpat: Zeybek al
Alpay: Güçlü, cesur
Alpaydın: Zeybek ve aydınlık, Zeybek ve bilgili Zeybek ve aydın
Alpayer: kuvvetli ve delikanlı olan.
Alpbilge: kuvvetli ve tıpkı vakitte da akıllı olan kişi.
Alpçetin: Zeybek ve çetin kişi
Alpdemir: Zeybek ve demir gibi
Alpdoğan: yürekli doğan
Alper: Zeybek kişi
Alperen: Zeybek ve ermiş kişi.
Alpergin: Zeybek ve ergin, Zeybek ve olgun
Alpermiş: Zeybek ve ermiş kişi
Alpertunga: Bir Türk destanı kahramanı.
Alpgiray: Kırım hanlarından, “Giray” Kırım hanlarına verilen bir ünvan
Alphan: Zeybek han.
Alphun: Yiğit.
Alpkan: Yiğit, Zeybek kanlı, soyca Zeybek olan
Alpkartal: Zeybek kartal.
Alpkutlu: Zeybek ve uğurlu, uğurlu yiğit
Alpman: Zeybek kimse
Alpsoy: Soyca Zeybek olan.
Alpsu: Zeybek ve su üzere.
Alpsü: Zeybek asker, Zeybek subay, Zeybek er
Alptekin: Yalnız ve uğurlu yürekli kişi
Alptuğ: Zeybek tuğu, yiğitlik simgesi.
Alptuğrul: Zeybek Müşteri kuş, Zeybek doğan
Alpyürek: Yüreğinde yiğitlik, bulunan.
Alsan: Yiğitlik sanı.
Alsoy: Soyu sıcak insanlardan oluşan.
Altan: Altın
Altaner: Kızıl Şafak eri, kızıl şafak yiğidi, altın renkli şafak
Altar: Tapınaklarda üzerinde dini merasimler yapılan taş, masa
Altaş: Kızıl renkli taş.
Altay: Asya’da batı Sibirya ile Moğolistan’ı ayıran dağlık alan.
Altemur: Kırmızı demir
Altemür: Kızıl renginde demir.
Altınbaran: Altın üzere değerli.
Altınel: Altın üzere kişiliğe sahip olan.
Altıner: Altın üzere değerli kimse
Altınhan: çok değerli kahraman.
Altınkaya: Altın üzere parıldayan kaya.
Altınkılıç: Altın üzere Kıymetli kılıç.
Altınok: Altın üzere Kıymetli ok.
Altınöz: Özü altın üzere olan kimse
Altınsoy: değerli bir soydan gelen.
Altıntuğ: çok değerli tuğ
Altmay: Altın üzere değerli ve ay üzere ışıklı.
Altuğ: Kırmızı tüy.
Altuna: Kızıl renkli Tuna.
Altunç: Kızıl tunç.
Altuner: çok değerli kimse, altın yiğit.
Alvin: Soylu arkadaş.
Alya: (Arapça.) Er. Yüksek yer, yükseklik. 2. Gök, sema.
Amade: Hazır, istenen, dilek.
Amber: Hoş koku. 2. Güzellerin saçı.
Amil: Aktif olan
Amir: Devlete ilişkin, şenlendiren
Ammar: Birinci Müslüman olanlardan
Anak: Kibar, şık beyefendi. 2. Soyu pak olan.
Anapa: Temel, temel, köken.
Andaç: Ajanda, hatırlatıcı. 2. Anılar, anılar.
Andak: Beyaz ant, pak yemin, diken, sellerin oyduğu yar
Andarkan: Ateşin efendisi, eski Kırgızlarda bir bitki tanrıçası
Anday: And içmek, Ant etmek
Andıç: Anılar, armağan, ikram.
Anı: Yaşanmış olgulardan belleğin sakladığı her türlü iz, bir olguyu anımsatan şey, hatıra
Anıl: Gaye, niyet.
Anıt: Abide
Anlı: Namı yürümüş olan.
Ansıma: Hatırlanmayı beklemek.
Ant: Yemin, Laf verme.
Anter: Arap edebiyatında kahraman.
Anya: kutsal kitapta ismi geçen İsrail peygamberi
Apa: Aka kız kardeş, abla
Apan: Aniden
Apaydın: Işıklar içinde, Fazla aydınlık
Ape: Amca, büyük.
Ar: Ateş .
Arabul: Arabuluculuk yap, iki yanın ortasını bul, Ara ve bul
Araf: Cennet ve cehennem ortasındaki yer.
Arafat: Mekke’de bir zirvenin adı
Aral: Aka bir göl
Aram: Sakin, huzurlu.
Aran: Sıcak yer, ova, ölçülü yer. Beygir ahırı.
Aras: Kalın Yün, Beygir kılı manasında (Aras nehri)
Arat: Cesaretli cesur
Araz: İşaret, alamet
Arbas: çok kuvvetli erkek
Arbaş: Mavi gözlü ve sarı saçlı erkek, yaramaz
Arbay: Mütevazi insan.
Arca: Çam ağacı, temiz
Arcan: Pak saf, namuslu
Arda: Asa, işaret için dikilen değnek. Ardıl, sonra gelen, halife.
Ardakan: Arda ırmağı civarındakilerin soyu
Ardıç: Hoş kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen bir ağaç, dağ servisi, çamgillerden kokulu bir ot
Ardıl: Arttan gelen, sonra gelen (ilk ya da birkaç çocuktan sonra doğan), evvelkinden sonra, akabinde gelen
Ardil: Yürek ateşi.
Aref: Pek maruf, fazlaca bilinen. Arif, anlayışlı ve bilgili
Arel: Dürüst ve pak kimse.
Aren: Kum tanesi.
Arer: Pak ve sağlam kişi.
Ares: Mitolojide geçen Cenk tanrısı
Argın: Yorgun, bitkin
Argon: Ateş rengi.
Arguç: Gururlu.
Argun: İlhanlı hükümdarlarından biri
Argüden: Erdemlilik peşinde olan.
Argüder: Erdemlilik peşinde olan.
Argün: Pak gün, günlük güneşlik, yaşama sevinci veren gün.
Arhan: Pak han, pak yönetici, Zeybek han
Arıbal: Arının yaptığı bal, arı balı, tatlı kimse, güzel kimse, katışıksız, bal, pak bal, saf bal
Arıbaş: Pak kimse, çalışkan kimse, arı üzere çalışan baş
Arıca: Pakça arı gibi
Arıcan: Pak kimse.
Arıç: Dirlik, sistemlik, barış
Arıel: Dürüst, pak kimse, pak elli
Arıer: Pak er, katışıksız, er, pak kimse
Arığ: Arı, pak, saf, katışıksız, eti yağı erimiş, arık zayıf
Arık: Eti yağı erimiş, zayıf
Arıkal: Pak kal
Arıkan: Saf kan, pak kan, Soylu kan.
Arıkar: Yardım, yardımcı.
Arıker: Pak kimse, çelimsiz erkek
Arıkut: Pak ve kutlu
Arıman: Dürüst ve pak kişi
Arısal: Arı üzere çalışkan
Arısan: İsmi, sanı pak kimse
Arısoy: Pak soy, soyu pak kimse
Arış: Kağnı otu
Arıt: Arınmasını sağla, pak bir duruma getir, arılaştır
Arıtan: Pak bir duruma getiren, temizleyen
Arıtaş: Pak taş
Arıyüz: Pak yüz, pak yüzlü
Ari: İran’dan geçerek şimal Hindistan’a yerleşen Kamu yahut bu halktan olan kimse.
Arif: Bilen, bilgili
Aril: Temizlenmek, tohum zarı.
Arin: Pak, saf
Arjen: Volkan alevi
Arjin: Ömür ateşi, yiğit.
Arkadaş: Birbirlerine karşı sevgi ve anlayış gösteren şahıslardan her biri, bir işte Bir arada bulunanlardan her biri
Arkan: Arı kan, pak kan, Soylu kan
Arkın: Geride, geride olan, ağır, yavaş, sakin dingin
Arkış: Haberci. 2.Kervan.
Arkoç: Pak ve güçlü.
Arkun: Yavaş, Geri kalan.
Arkut: Pak ve uğurlu arı ve kutlu
Arma: Yelken kadrosu, halat, ip, seren, 2. Bir devletin, bir hanedanın yahut bir kentin sembolü olarak kabul
Armağan: Birini sevindirmek, Mesut etmek için verilen şey, ikram. 2. Ödül. 3. Bağış, ihsan.
Arman: İstek, maksat, dürüst, pak insan, arı insan.
Armanç: Maksat.
Armin: Özgürlük ve barış yanlısı.
Arol: Arı ol, çalışkan ol
Arpad: Arpacık.
Arpağ: Büyü sihir
Arpak: Büyü, sihir.
Arpat: Hun Uygur halkının başkanı. Arpatlar hanedanının kurucusu.
Arpınar: Su üzere pak.
Arsan: Pak adlı
Arsen: Kurtuluş, özgürlük.
Arslan: Güçlü, yırtıcı.
Arslaner: Aslaner
Arsoy: Arısoy
Artaç: Utanma hissini baş tacı eden
Artam: iyilikçilik, doğruluk, fazilet.
Artanç: ince ruhlu, hassas, sanatkar.
Artemis: Orman ve Cenk tanrıçası
Artuç: Ucuna sivri demir eklenmiş mızrak.
Artuk: Artmış olan, artan, üstün, Ünlü Selçuklu emiri
Artun: Kendine güvenen, onurlu, ağırbaşlı.
Artunç: Arı tunç, katışıksız tunç.
Aru: Arı, katışıksız
Arukan: Soylu kan, pak kan, arı kan
Arya: Operalarda solistlerden birinin orkestra eşliğinde söylediği, ekseriyetle kendi içinde bütünlüğü olan modül.
Aryüz: Arı yüz, pak yüzlü
Arzık: Dine Fazla bağlı kimse, uysal, güzel huylu
Arzüdar: istekli.
Asaf: Vezir. 2. Fazilet, ileri görüşlülük, idarede muvaffakiyet. hz. süleyman’ın Ünlü veziri. süleyman (a.s.)’ın en Fazla güvendiği kişiydi. Neml müddetinde anlatılanlar Asaf üzerine yorumlandı, daha sonra padişahın vezirlerine Asaf unvanı verildi.
Asal: Bir şeyde Öge olan, temel
Asan: Rahat.
Asar: Vezir, nazır, bakan.
Asgar: Küçük, ufak
Asıf: çok şiddetli esen rüzgâr
Asıl: Esas, başta gelen, bir şeyin kendisi, diğeri değil, kök, köken, gerçeklik
Asım: Pak, namuslu, sağlam karakterli.
Asi: Başkaldırıcı, dikbaşlı.
Asil: Yüksek hislerle devinim eden kişi; soyu sopu muhakkak, sağlam Soylu şahıs demektir.
Aslan: Gürbüz, cesaretli, Zeybek adam
Aslaner: Zeybek erkek, Zeybek kimse, aslan üzere kimse
Aslanhan: Aslanların aslanı.
Asli: Asıl, tek.
Asrın: Bu asıra ilişkin, bu devire uygun
Asri: Çağdaş.
Asur: Mezopotamya’da bir devlet ve bu devletin halkı.
Asutay: Yaramaz, huysuz tay, yaramaz çocuk
Aşan: Öte yana geçip giden, yüksek bir yerin, ötesine geçen, Uygur yazıtlarında geçen bir ad
Aşar: Aşıp sarfiyat, öte yana geçer
Aşık: Bir kimseye yahut bir şeye karşı çok sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun kimse.
Aşir: İçten dost, arkadaş
Aşkan: Renk, beniz
Aşkın: Ölçüyü kaçırmış olan, coşkun. 2. Muadillerinden yeğ, üstün. 3. Fazla
Aşkınay: Ay’ın Fazla değişik ve Fazla hoş görünmesi.
Aşkıner: Üstün er, üstün kimse
Ata: Soy
Atabay: Saygıdeğer ve varsıl kimse, Seçuklu periyodunda bir unvan, atabey
Atabek: Selçuklu periyodunda şehzadeleri eğiten kimse.
Ataberk: Selçuklu Devleti’nde şehzadelerin terbiyesiyle görevli şahıs, lala.
Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle vazifeli şahıslara verilen ünvan24
Atacan: Müsamahası olan kimse, babacan.
Ataç: Atalardan sürüp gelen
Atadan: Atalardan sürüp gelen, ataç
Ataeli: cet yurdu, cetlerin doğup büyüdüğü, yaşadığı yer
Atagün: Büyüklerin günü.
Atahan: Aka yönetici, cet durumundaki han.
Atak: Atılgan yiğit, yürekli
Atakan: Ceddinin kanını taşıyan, ceddinin kanından gelen gücü barındıran88
Ataker: Atılgan yiğit, atılgan ve yiğit
Atakol: Atılgan ol
Atakul: Cedde kul, cedde kul olan, cet kulu, lala
Atakurt: Kurt soyundan gelen.
Atalay: Çarçabuk ileri atılabilen, yürekli kimse
Atalay/ Atılay: Çarçabuk ileri atılabilen, yürekli kimse
Ataman: Kazak lideri
Atamer: Benim ceddim er kişidir, Zeybek ceddim.
Ataner: Senin atan er kişidir, yiğittir
Atanur: Ceddinden aldığı ışığı taşıyan.
Ataol: istikbal nesillere baba, cet olasın
Ataöv: Atalar seni övsün
Atar: İleriye fırlatır. 2.Gücü yeten.
Atasagun: Tabiplerin babası, atası
Atasan: Soyuyla Ünlü olan, övünen kişi.
Atasay: Atayı say, cedde hürmet göster
Atasev: Atayı, ataları, babayı sev
Ataseven: Atasını, babasını seven
Atasever: Atalarını seven kimse.
Atasevin: Atalarınla sevin
Atasoy: cet soyu, atadan
Atasöz: Aka kelamı dinleyen.
Atasü: Asker babası, asker atası
Ataullah: Allah’ın İkram ettiği birinci erkek çocuk, Allah’ın bağışladığı, Armağan ettiği, ihsanı, lütfü
Atay: Herkesçe bilinen, tanınmış, ünlü
Ateş: Yanıcı hususların yanmasıyla ısı ve ışığın ortaya çıkması
Atıf: Eğilimli, birine şefkatle eğilen, sevgi duyan / Bir şeye yönlendirilen
Atıl: Fırla
Atılay: Çarçabuk ileri atılabilen, yürekli kimse
Atılgan: Zahmetlerden ve tehlikelerden yılmayarak sürekli ileriye atılan, Girişken, tez canlı
Atılhan: Dinamik hükümdar.
Atım: Atılan bir şeyin gidebildiği uzaklık
Atınç: Atılgan, atak
Atik: çok süratli davranan, çevik
Atilla: Hunların “Tanrının Kırbacı” denilen Aka hükümdarı
Atlan: cet bin, Beygir sahibi ol
Atlas: Üstü ipek, altı pamuk kumaş, Aka harita.
Atlı: Atı olan, güzel bir ismi bulunan, ünlü, tanınmış, adlı
Atlığ: Ünlü, şöhretli.
Atlıhan: Atlı yönetici.
Attila: Hun imparatoru
Atuf: Birine sevgisi olan, sevgi duyan. Allah’a karşı sevgi duyan
Avar: Orta Avrupa’da yaşamış bir Türk uzunluğu.
Avcı: Avlanmayı seven yahut avı kendine Amel edinen kişi. 2. Bir şeyi Aka bir istekle izleyen ve bulup ortaya çıkaran tanıtan kimse.
Avedis: Düzgün haber getiren kişi
Aver: Misli ve dik bakışlı kişi.
Avni: Yardım etmek, yardımda bulunmak, yardımla ilgili
Avşar: Bir Türkmen uzunluğu.
Avunç: Teselli, avunma.
Ay Pak: Ay üzere berrak ve pak olan.
Ay Timur: Ay üzere ışıltılı ve demir üzere sağlam.
Ayalp: Ay üzere hoş ve yiğit.
Ayanç: Saygı
Ayas: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, ayaz
Ayata: Eski Türklerin inanışına nazaran gökyüzünün ikinci katında oturan ilah, Ay tanrısı
Ayaydın: çok aydınlık, ay üzere aydınlık, ay ışığı
Ayaz: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, bulutsuz ve Ay ışıklı gecede Çıkan soğuk.
Ayaz Ada: Soğuk ve sakin hava
Aybala: Ay üzere çocuk, Ay üzere parlak ve hoş çocuk.
Aybar: Beşerde hürmet uyandıran görünüş, görkem
Aybars: Ay üzere parlak vegüzel, pars üzere yırtıcı.
Aybay: Ay kadar hoş ve zengin
Aybek: Hindistan kumandanı.
Ayberk: Güçlü
Aybey: Ay üzere doğan erkek, bey
Aybora: Ay kadar hoş, fırtına kadar yıkıcı, ay ve fırtına
Ayca: Yüzü ay üzere aydınlık ve hoş olan
Ayçetin: Ay kadar hoş ve çetin.
Aydar: Perçem, Manas destanındaki kahraman.
Aydemir: Demir kadar Misli kimse manasındadır.
Aydın: Bilge.
Aydınalp: Aydınlık ve yiğit.
Aydınay: Ay’ın Fazla parlak hali.
Aydınbay: Saygın ve de bilgili olan kimse.
Aydınbey: Saygın ve de bilgili olan kimse, bilge kişi.
Aydınel: Aydınlık yer, ışıklı yer.
Aydıner: Aydınlık yüzlü kimse.
Aydınol: Okumuş ve bilgili biri ol.
Aydıntan: Işıklı sabah vakti, aydınlık sabah vakti
Aydıntuğ: Üzerine Fer düşmüş tuğ.
Aydınyol: Doğruyol.
Aydinç: Ay üzere hoş, ışıklı ve dinç.
Aydoğan: Ay üzere doğmuş olan.
Aydoğdu: Ay üzere doğmuş olan, ay üzere doğan
Aydoğmuş: Ay üzere doğmuş, ay kadar hoş olan
Aydolun: Dolunay üzere.
Ayet: Kuran surelerindeki cümlelerin her biri.
Aygün: Ay üzere parlak ve ışıklı hoş gün
Ayhan: Aka hükümdar
Ayık: Anlayışlı, uyanık, açıkgöz, zeki
Aykaç: Hoş Laf söyleyen, ozan
Aykal: Aydınlık kal.
Aykan: Kanı ay üzere parlak ve pak Ay Kanlı.
Aykın: Işıltılı kın.
Aykul: Ay üzere kutlu, ay kadar uğurlu
Aykurt: Üzerine ay ışıltısı düşmüş kurt.
Aykut: Ay üzere uğurlu.
Aykutalp: Uğurlu, yürekli.
Aykutlu: Ay üzere hoş ve uğurlu, uğurlu ay
Ayman: Ay üzere hoş kimse
Aymete: Hun İmparatoru Mete’nin bir ismi.
Aymutlu: Ay üzere hoş ve keyifli.
Aypar: Görkem, hürmet uyandıran görünüş, aybar
Aypars: Ay üzere hoş ve pars üzere yırtıcı
Aypolat: Ay üzere hoş ve polat üzere sağlam.
Aysal: Ayla bağlantılı, ay üzere.
Aysar: Ayın tesiriyle huyu değişen kimse
Aysoy: Aydınlık soydan gelen.
Aysungur: Ay üzere hoş, sungur, üzere, akdoğan üzere avlayıcı kimse
Aytaç: Başında ay üzere ışıklı taç bulunan.
Aytar: Olanları bildiren, haber veren
Aytek: Ay üzere.
Aytekin: Ay üzere parlak ve biricik. çok pahalı.
Aytemur: Ay üzere hoş ve demir üzere sağlam
Aytok: Ay üzere hoş ve tok
Aytolun: Dolunay.
Aytop: Yuvarlak ay, nurtopu gibi
Aytuğ: Mızrağın ucuna yapılmış ayın üstüne yapılan tüy.
Aytuna: Ay üzere hoş ve Tuna Irmağı üzere görkemli.
Aytunca: Ay üzere hoş ve Tunca Irmağı üzere görkemli
Aytunç: Ay üzere hoş ve tunç üzere sağlam.
Aytün: Aylı gece
Aytürk: Ay üzere hoş ve Türk üzere güçlü
Ayvaz: koca, eş. Hoş, güzel.
Ayyüce: Yücelerdeki Ay
Azad: Müstakil olan.
Azadi: Bağımsızlık, özgürlük.
Azam: En büyük, ulu.
Azamet: Büyüklük, ululuk, Büyüklük. 2. Gurur. 3. Görkem, heybet. 4. Çalım, kurum. 5. Debdebe.
Azametdin: Dinin büyüklüğü.
Azat: Özgür, kimseye bağlı olmayan.
Azem: Arkadaş. dost.
Azer: Ateş
Azim: Bir şeyler yapmak için kararlı kişi, azmeden, azimli
Aziz: Haysiyet sahibi aziz, Saygıdeğer, Manevi gücü Fazla üstün
Azmi: Kemikli, kemikle ilgili, azim sahibi
Aznavur: Yiğit, kahraman, yiğit.
Azrak: çok az bulunur, değerli
‘B’ İle Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Manaları
Babacan: Cana yakın, olgun, muteber kimse.
Babaç: Azameti olan, gösterişli.
Babayiğit: kuvvetli kuvvetli. 2. Mert, korkusuz adam, kabadayı. 3. Bir teşebbüste kendine güvenebilecek
Babek: Kafkas kökenli ayaklanma kahramanı
Babür: Hindistan aslanı
Babürşah: Moğol Devleti’ni kuran hükümdar
Badak: küçük tefek, küçük yapılı
Badakalp: küçük tefek yiğit
Badi: Rüzgarla ilgili
Bafun: Tunç.
Bagatur: Yiğit, kahraman, batur, alp, bahadır
Bagay: Afacan, yaramaz.
Bager: Karla Bir arada esen şiddetli rüzgar, fırtına
Bağatur: Yiğit, kahraman, yürekli.
Bağdaç: Bağdaşan, uyuşan dost
Bağdaş: Dost, yakın arkadaş.
Bağır: Göğüs. 2. Ok yayı ve dağda orta kısım.
Bağış: Bağışlamak işi yahut biçimi. 2. Bağışlanan şey, hibe.
Bağışhan: Hükmeden bağışlayıcı.
Baha: Bedel, güzellik
Bahadır: Yiğit, kahraman, atak, gözünü kısımdan budaktan esirgemeyen
Bahadırhan: Güce ve kuvvete hükmeden.
Bahai: İçten cemiyet alakası kuran.Toplumun bir kesimi olan.
Bahattin: Dinin hoşluğu.
Bahir: Derya, deniz
Bâhir: (ba
Bahra: Eski bir Hudut kalesi
Bahri: Denizci, denizle ilgili
Bahşı: Alım, öğretmen. 2. çalgı şairi, âşık. 3. Tabip.
Bahti: Yazgıyla ilgili olan.
Bahtiyar: Keyifli, şanslı
Bakanay: Açık, ortada. 2. Gökyüzünde duran ay.
Bakır: Kızıl renkli maden
Bakırhan: Bakır üzere işe yarayan hükümdar.
Baki: Kalıcı, sürekli
Baksı: Alım, öğretmen. 2. çalgı şairi, âşık. 3. Tabip. bk. Bahşı
Bakur: Kuzey.
Bala: Yavru, çocuk.
Balaban: Bir Cin yırtıcı kuş, Kocaman Çeşit bir Cin Doğan
Balabey: Kocaman cüsseli ve hürmet duyulan kişi.
Balaman: İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban
Balamir: Tarihimizde bir kağan, hükümdar
Balatekin: Küçümen ve biricik, Ufak şehzade
Balatürk: kuvvetli kuvvetli Türk.
Balay: Ay yüzlü
Balaz: Ağaç, sürgün.
Balbal: Eski Türklerde kişinin anılması için mezarının yahut kimi kurganların etrafına dikilen taş.
Balbay: Bal-bay.
Balbey: iyiliksever, hoşgörülü, saygın ve sevecen kişi.
Balcan: Bal üzere sempatik ve tatlı olan.
Baldaş: Bal üzere tatlı, taş, üzere sağlam, sert
Baldemir: Sempatik fakat yeri geldiğinde de demir üzere Misli olabilen şahıs anlamında
Baler: Bal üzere tatlı kimse, bal üzere erkek, yiğit
Balhan: Bal üzere tatlı yöneten.
Balı: Aka kardeş. 2. Sevgi gösterilen kimse. 3. Veli, ermiş.
Balıbaş: Ermiş kimse.
Balıbey: değer verilen olgun beyefendi.
Balibey: değer verilen olgun beyefendi. bk. Balıbey.
Balk: Şimşek. 2. Parıltı, parlayış.
Balkan: Sarp ve geniş ormanlıklarla bezeli sıradağlar.
Balkı: Şimşek, ışık, parlayış.
Balkır: Işıl ışıl parıldar, Fer saçar
Balkırtan: Şafak ışığı.
Balkış: Hoş geçen bir kış mevsimi manasında.
Balkoç: Bal üzere tatlı ve sempatik yiğit.
Balla: şimşek, ışık, parlayış.
Balsan: Sevecen ve hoşgörülü hükümdar manasında.
Baltaş: Bal üzere tatlı, taş üzere sağlam, sert
Bangu: Çığlık, tiz, ses, yüksek ses, bağırtı, yankı
Barak: Akıllı kişi, şaşkın
Baran: Ulu, büyük, yüksek, iri.
Baran Ege: yağmur mevsimi, Aka ulu
Baranalp: kuvvetli yiğit
Baransel: Güce, kuvvete ait
Baray: Ezeli, öncesi olmayan, öncesiz.
Barayı: Öncesi, başlangıcı olmayan.
Barbaros: Aka denizci, Kırmızı sakal
Barça: Hükümdar
Barçın: İpekli bir kumaş.
Barın: Güç, kuvvet.
Barış: Uzlaşma, sulh.
Barışcan: Barışı yürekten isteyen.
Barışkan: Barışçıl
Barışta: barış vakti doğmuş olan
Barik: Dar, ince, narin. 2. Parıldayan.
Barka: Aka bir çeşit sandal
Barkal: Sağlam, güçlü, Misli ol
Barkan: Arap çöllerindeki kumul yapısı
Barkev: Hediye
Barkın: Gezip, dolaşan, seyyah, gezgin
Barksal: Güçlü, sağlam.
Barlas: Güzel savaşçı
Bars: Arının oğul vermesi.
Bartık: Heykel.
Bartu: Eski bir hükümdar.
Bartunç: kuvvetli tunç.
Baruk: Evvelden kalan kişi.
Barut: Yanıcı, yakıcı madde
Basim: Sempatik kişi
Baskan: Düşmanı alt etme, yengi.
Baskı: Kuvvet uygulamak
Baskın: Beklenmeyen Birden saldırı
Basri: Gören, görme ile ilgili, görebilmek.
Başağa: Ağaların başı, kıdemli
Başar: Yaptığın işlerde muvaffakiyete ulaş, başarılı ol.
Başaran: Ereğine ulaşan, işlerini yapan.
Başat: Hepsinden üstün, benzerlerinden üstün, hâkim, en başta gelen
Başaydın: Aydınlık baş.
Başbay: çok varsıl kimse, baş zengin
Başbuğ: Eski Türklerde ordunun başındaki kumandanlar ya da hükümdarlar.
Başdemir: Demir üzere sağlam.
Başdoğan: Birinci doğan
Başeğmez: Güçlü, baş eğmeyen, yenilmez
Başer: Başta gelen kimse, başta gelen er.
Başhan: Hanların başı.
Başkal: Her Vakit baş kalasın
Başkan: baş olan kimse, bir topluluğun başı, önder
Başkara: Başı kara manasında.
Başkaya: Temel, temel ve kaya üzere sağlam.
Başkurt: Başkurdistanıda yaşayan Türk halkı yahut bu halkın soyundan olan kimse.
Başkut: Şanslı, talihli
Başman: İleri gelen, kelamı geçen kimse, bir topluluğun ileri gelen başı
Başol: başkan ol, başa geç.
Başöz: Asıl hükümdar, öz yönetici.
Başsoy: Liderler soyundan gelen manasında. .
Baştemir: Demir üzere Misli reis manasında.
Baştugay: Tugay kumandanı.
Baştuğ: Liderlere yaraşacak kadar hoş tuğ manasında.
Baştürk: Türk ileri gelenlerinden manasında.
Başur: Güney.
Batı: Bir yön
Batıbay: Batıda kelamı geçen, hürmet duyulan kişi.
Batıbey: Batıda kelamı geçen, hürmet duyulan kişi.
Batıcan: içten ve sevecen kişiliği olan manasında.
Batıhan: Batının sultanı, hanı
Batıkan: Batı’nın Hanı ya da Batı’nın Kanı anlamında
Batın: İç, bilinmeyen, görünmeyen manasındadır.Allah’ın 99 isminden biri.
Batır: Kahraman, savaşçı yiğit.
Batıray: Zeybek Ay, hem Zeybek hem ay üzere.
Batırhan: Zeybek han
Yorum Yok